De vercommercialisering van onze samenleving is al een heel eind gevorderd. We leven tegenwoordig in een participatie-maatschappij alsof die nooit eerder heeft bestaan. Al jarenlang is men bezig om nutsfuncties uit het maatschappelijke leven te verbannen. Vroeger had je dat soort instellingen. Vertrouwenwekkende instituten tot nut van het algemeen. Je kon er terecht voor zaken die je geregeld moest krijgen zoals uitkeringen, toeslagen, kinderbijslag, ziekenfonds. Noem maar op. Al die vertrouwenwekkende instituten zijn verdwenen of omgewerkt naar controlerende instanties verantwoordelijk voor … Ja eigenlijk gewoon voor dezelfde zaken. Alleen het ziekenfonds is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor commerciele zorgverzekeraars. Waar ik het over wil hebben is die term. ‘Tot nut van het algemeen.’ Die term is meer en meer uit onze belevingswereld verdwenen. Daarvoor in de plaats zijn controlerende instanties gekomen. Het komt mij voor dat dat niet zo’n fijn idee is om je als burger meer en meer gecontroleerd te weten en dat je eigenlijk niet meer terecht kunt bij instanties die tot nut van ons algemeen belang dienen. Ze zijn er nog wel maar dragen andere namen. Servicebalie, infopoints of helpdesks, klantenservices enzovoort. Dat klinkt anders, dat voelt anders. Minder vertrouwenwekkend. Waarom? Omdat er een zeker belang achter schuil lijkt te gaan. Een belang dat niet perse het jouwe hoeft te zijn. En dat geeft een onrust die ik eerder niet had bij instanties tot nut van het algemeen. Zouden we niet terug kunnen gaan naar die situatie? Alleen al om het feit dat je op die manier als overheid meer vertrouwen kunt verkrijgen en daarnaast om het feit dat die term ‘tot nut van het algemeen’ iets van ons allen samen impliceert en onderstreept telkens wanneer je als burger bij zo’n instantie aanklopt voor hulp, advies of het regelen van wettelijk verankerde zaken zoals ziektekostenvergoedingen,kindertoeslagen,en ga zo maar door. Graag met zo’n ouderwetse balie waar iemand achter zit van vlees en bloed die weet van de hoed en de rand. Graag iemand met een naam zodat je kunt refereren aan met wie je gesproken hebt in plaats van een onpersoonlijke chatsessie zoals tegenwoordig gebruikelijk. Misschien dat dan heel langzaam die zo verlangde maatschappelijke samenhang weer terug kan keren in onze maatschappij.
Jarenlang hebben we in nederland druk gezet op het verbeteren van het onderwijs. De lat alsmaar hoger gelegd. Vroeger beginnen met het cursorisch leren. Was bij het samenvoegen van basisonderwijs en kleuterscholen in 1987 nog het plan om dicht bij het tempo van de kleuterschoolleerling te blijven werd dat pad al snel losgelaten. Uiteindelijk werden de citoscores leidend. Kleuterklassen werden klaargestoomd voor groep drie. Daar immers neemt het cursorisch lesgeven een aanvang. Resultaat is dat er enkele generaties kleuters eerder dan goed voor hen was onder druk zijn gezet om vroeger met het cursorisch leren van letters en rekenkundige begrippen aan de slag te gaan. Er werden zelfs citotoetsen voor kleuters ontwikkeld door academisch geschoolde professoren. We zijn inmiddels enkele deccenia verder en we zien nu de wrange vruchten van die inzet. We hebben het broodnodige rijpen van de kleuter in zijn kleuterjaren te makkelijk losgelaten. Dit had als resultaat een faalangstige generatie die te weinig bodem heeft ontwikkeld om tot een gedegen probleemoplossende levenshouding te komen. We hebben een generatie opgeleid die een bedenkelijk niveau van leesvaardigheid heeft weten te bereiken. Waarom lukt het maar niet op alleen al dit aspect op orde te krijgen. Alle ontwikkelde methoden ten spijt? Ik denk dat dat mede komt doordat het ontbroken heeft aan een gedegen basisontwikkeling van de kleuters. Ze hebben onvoldoende de rust en gelegenheid gekregen om zich te ontwikkelen in hun eigen tempo. De basisontwikkeling heeft nooit goed plaatsgevonden. Daardoor missen ze nu noodzakelijke bodem. Die is dus veel te dun. Er is bij die generatie te snel van alles in de koppies gestopt en gechecked via toetsing met als uiteindelijk resultaat onvoldoende draagkracht in hun persoonlijkheid. Msschien dat onze onderwijsministers daar eens een gedegen onderzoek naar moet laten verrichten in plaats van hap snap initiatieven te lanceren die kant nog wal raken en gespeend zijn van elk pedagogisch inzicht.
Vragen daarbij zouden kunnen zijn:
-Wat waren vooral de goede aspecten van het kleuteronderwijs van voor 1987?
-In hoeverre is een brede, en vooral in eigen tempo afgelegde, ontwikkeling van invloed op het latere cursorisch leervermogen van een leerling. Is er een aantoonbaar verband?
-Heeft het te snel en te vroeg beginnen met fonemisch bewustzijn in de kleuterleeftijd niet juist een nadelig effect op de lesontwikkelingen later?
-Kan het zijn dat dit versnelde traject negatief inwerkt op het kleuterbrein dat nog volop in ontwikkeling is?
-In hoeverre is het van belang dat je pas aansluit met het aanleren van letters als de leerling er aan toe is en hoe bepaal je op een adequate wijze dat juiste moment?
-In hoeverre staat financiële druk vanuit de schoolorganisaties de juiste pedagogische keuzes in de weg?
Mij lijkt het in elk geval interessante onderzoeksvragen voor diegenen die momenteel pedagogiek studeren op universitair niveau.
Iedereen weet het nu wel. Het ging mis bij de wereld draait door. Jarenlang ging het mis. Leidinggevenden, gasten en collegae? Ze stonden erbij en wij keken er naar. Het ging mis bij de voice. Jarenlang ging het mis. Tot Boos het wereldkundig maakte. In een samenleving waar al jaren alles zou moeten kunnen bleek uiteindelijk toch duidelijk dat er zaken zijn die dus niet kunnen. Dat die laissez faire houding eigenlijk niet zo heel handig uitpakt. Dat een gebrek aan wat wellevend mag worden geacht te makkelijk als kind met het badwater is weggegooid in de jaren daarvoor. U weet wel, die periode van democratisering. Het protest tegen het establishment in de zestiger en zeventiger jaren. De vrijere moraal en noem allemaal maar op. Ja het werd vrijer, makkelijker en vooral taboedoorbrekend. Alles moest kunnen. Maar. . .
Wat bleef was dat typisch hollands vingertje waar Seth Gaaikema al over zong in 1976.
Dat typisch Hollands vingertje Daar gaat het weer omhoog Met een parmantig slingertje Onderstreept het het betoog
Dat typisch Hollands vingertje Daar gaat het weer van start Het zigzagt zoekend door de lucht Het heeft iets op zijn hart
Soms gaat het heel belerend En bezwerend op en neer Dan gaat het weer gekscherend Zelfs waarderend heen en weer
Soms tikt het aandacht vragend Op het tafelblad O, als een Nederlander toch Zijn vingertje niet had!
'n Hollander is uitgerust Met bemoeizucht in de ransel God zelf is al de kerk uit Maar hij staat nog op de kansel
Hij heeft het air van het gelijk Rotsvast en ongebroken Uiteindelijk werd in het paradijs Toch Nederlands gesproken
Hij weet: in deze wereld Staat hij vaak buiten spel Hij heeft geen echte macht Maar 't vingertje heeft ie wel
't Vingertje van Nederland Dat reist de wereld rond En overal waar het komt Daar doet 't van zich spreken
Wat hebben grote mogendheden Vaak op hun neus gekeken Als 't vingertje verontwaardigd Iets niet in orde vond
Voor hun verbaasde ogen Maakt het opgewonden sprongetjes Verandert Presidenten In kleine stoute jongetjes
Het vingertje heeft net Z'n standpunt uiteengezet Op het Witte Huis "Er wordt op u gelet!"
In Moskou, de rode stad Ging 't met de Russen in debat "Laat het niet weer gebeuren Want anders zwaait er wat!"
En 't Kremlin vroeg Den Haag "Wat zwaait er dan voor iets?" "Nou, 't Nederlandse vingertje En verder zwaait er niets"
Toch hebben soms de kleintjes De groten in hun greepjes Voor Nixon bleek: het ongeluk Zit in een heel klein 'teepje' En David velde Goliath Per kleine katapult Misschien dat dan zo'n vingertje In 't klein iets groots vervult Daar gaat het weer de wereld in Ergens is alarm Succes hoor, dapper vingertje Tegen de sterke arm
Ik blijf in Holland achter En als ik om mij kijk Zie ik een bos van duizend vingertjes En ieder heeft gelijk Die sputteren, die pruttelen Betuttelen, waar het kan Die kibbelen, beknibbelen Je wordt er ibbel van Hoe moet je reageren Nou, zonder een geluid Kruis de beide vingertjes Sliep uit
Want wat wil het geval? Binnen amper veertien dagen tijd schrijven we hen die door ons op het schild worden gehesen helemaal de grond in. Sans rancune, alsof het niks is. Iedereen in medialand, roddelpers, reaguurder doet daar aan mee. De een zijn dood blijft de ander zijn brood. Enige rust in het openbare discours ontbreekt. De waan van de dag blijft leidend en wachten op de resultaten van een eerlijk, gedegen en helder onderzoek? Ho, maar. We zijn allen feilbaar maar vergeten dit voor ons eigen gemak maar al te graag want het blijft zo heerlijk om op een ander te vitten als de mogelijkheid zich aandient. Of het nu om individuele sporters gaat of om coryfeeen in de mediawereld. Of het nu het nederlands elftal is of de koning zelf. Zodra er een misstap begaan wordt zijn de rapen gaar en is de nuance verdwenen. Rucksichtslos schrijven we de ander de grond in. Bij ons nederlanders ontbreekt het besef van de eigen feilbaarheid maar goed dat is ook niet verwonderlijk voor een natie met een reflectief vermogen van een zwart gat.
De Kerstboomexpress, vorig jaar gelanceerd door de Lunterse vriendenclub met naast het maken van veel plezier ook gezegend met een aantal zeer ondernemende geesten, maakt zich op voor een nieuw seizoen kerstbomenverkoop. Wat vorig jaar begon als schavuitenstreek krijgt dit jaar een vervolg. Op dezelfde locatie als vorig jaar worden de kerstbomen weer te koop aangeboden. Voor alles is gezorgd. Naast verschillende boomsoorten ook heerlijke snert, broodjes worst en gluhwein. Speciaal vestigt De schrijvende hollander geheel belangeloos de aandacht op de enige echte Lunterse Kerstbal. Niet om op te eten maar gewoon om in de boom te hangen!
Alles is fantastisch en iedereen is ongelukkig De dingen die ik aanprijs Zou ik zelf nooit kopen De spullen die ik zogenaamd gebruik Flikker ik weer weg Het terras is maar een achtergrond Voor een leuke foto Ik sta immers voor een green screen Daarmee kan ik overal naar toe Door op dezelfde plek te blijven Kwestie van projectie
Bedenk eens hoe een kleine vlam een enorme bosbrand veroorzaakt. Onze tong is net zo’n vlam. Jakobus 3:5-6
Dit korte citaat deed me direct denken aan sociale media. Er hoeft maar één iemand een onzinverhaal te posten en de op sensatie beluste mens gaat delen, becommentarieren en vervolgens doen de clicksgenererende algoritmes de rest. In een mum van tijd wordt een halve waarheid een hele leugen en krijgt onzin de voorkeur boven betrouwbaarheid en ontstaat er een onontwarbare kluwen van pertinente onwaarheden die zich niet meer laten controleren of weerleggen. Analoog aan een kleine vonk of vlam die een niet te blussen brand genereert. Bovendien weten we inmiddels ook dat bosbranden ondergronds nog dagen kunnen nasmeulen en op een willekeurige plek ineens weer kunnen opvlammen. In wezen hebben we met de huidige sociale media een bij uitstek geschikt digitaal ecosysteem ontwikkeld dat precies zo werkt. Het vuurtje dooft niet, wordt hooguit iets minder om op een ander moment weer te kunnen opvlammen. Dus bedenk goed wat je plaatst op sociale media en reageer nooit direct vanuit je verontwaardiging maar laat dit soort zaken eerst een dag bezinken. Dan kun je altijd nog voor jezelf besluiten om wel of niet te reageren.
Ziekenhuis Marioepol In de kelder twee in doeken gewikkelde dode babies Voeten van volwassen doden vastgebonden met een veter. Een A4 met daarop tijd en plaats van het gebeurde. De arts schijnt met een schamel lampje op dit tafereel En schikt en herschikt nog wat doeken bij de baby. Je raakt er langzaam aan gewend maar ‘s nachts spoken de beelden door je hoofd. Zelfs de dokter raakt beschadigd.
Putin houdt een tirade op TV. Het masker af de lege blik veelzeggender dan de laatste letter van het alfabet dat hij koos als symbool van overheersing.
Hij is Dronken geworden van je macht heeft de verbinding met de realiteit verloren Heeft zich vergist in de eenheid van het westen Heeft zich vergist in de kunde van zijn kliek Heb zich vergist in de trouw van al zijn oligarchen Hij neemt het woord patriotisme in zijn mond. Opmerkelijk veel Privé jets vliegen richting Dubai Ze ontvluchten de waanzin van een bij voorbaat verloren oorlog waarin hij ze heeft meegesleept.
Dit wordt geen back to the USSR meneer Putin. Je kunt een kernwapen inzetten, je kunt een wereldoorlog ontketenen en zelf ook alles verliezen maar weet dat je nooit je ultieme doel bereikt zult hebben. Geen groot Russisch rijk meneer Putin. Geen groot Russich rijk.
Jouw barstende bommen blijven beuken op woningen en theaters Scholen en kerken, niemand is veilig voor jouw oorlog. Weet dit meneer Putin, elke oorlog kent enkel maar verliezers. Je leger loopt stuk op de wilskracht van het Oekraiense volk, zijn leger, zijn leiders. Je leger loopt stuk op de eensgezinsheid van het Westen. Jij bent verworden tot paria in een wereldeconomie. Afgedaan als gesprekspartner voor de democratische vrije wereld.
Je brengt zelfs China in een lastig parket met je grootheidswaan. Vroeg of laat zal ook dat land jouw laten vallen. Z equals Swastika en dat leidt onherroepelijk tot niets! Als de Z gekanteld is vormt het de N van niets! Het is een kwestie van tijd.
De Schrijvende Hollander 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.