Ik ben zoals ik ben.
Ik ben geen Luther, vergelijk me niet met hem
Ik ben geen theoloog ik probeer te luisteren naar een stem.
Ik ben niet van God los omdat Hij nooit loslaat
Ik ben verward omdat lang niet alles goed gaat
Ik ben niet dom
ik ben niet gek
ik ben niet in de war
ik ben gewoon mezelf
ik ben gewoon op weg
Ik ben geen goede pelgrim
ik ben gewoon op zoek
ik ben niet in de buurt van een eerlijk antwoord
ik ben nog bezig met dat boek
ik ben bezig met een leven zonder zicht op wat er komt
ik ben bezig te geloven terwijl mijn stem verstomt
ik ben een denker in een doolhof die de uitgang maar niet vindt
ik ben geworpen in dit leven en geworden als een kind
Ik ben zo langzaam aan volwassen
ik ben van alles tegelijk
ik ben geslagen door het leven
ik ben de koning soms te rijk
ik ben de laatste onder eersten
ik ben als water naar de zee
ik ben op zoek naar nieuwe wegen
ik ben de nar op zijn retour
ik ben de god van mijn gedachten
ik ben de dwaas zonder bravoure
ik ben meer dan de som der delen
ik ben de breuk met mijn verleden
ik ben een met hem
ik ben het kind dat wacht op antwoord
ik ben degene die maar vraagt
ik ben de twijfel op twee benen
ik ben de drinker die zichzelf niet spaart
ik ben de slaper op het kussen
ik ben de lacher om mijn eigen grap
ik ben de wachter op de morgen
ik ben de bidder zonder woorden
ik ben eenoog in het land der blinden
ik ben de ezel die zich tweemaal stoot
ik ben het verdwaalde schaap
ik ben de bedrieger van mijn dromen
ik ben een leugen in de dop
ik ben de breker van het brood
ik ben de schenker van de wijn
ik ben de bedenker van een mop
Ik Ben is . . .nu zijn mijn woorden op.
De man die werkt met hout
weet waarover Hij het heeft
hout leeft wanneer je het bewerkt
het spreekt
het kraakt en piept zo nu en dan
en protesteert als het gebogen wordt
in ongewenste richting
maar de man die werkt met hout
heeft een groter plan
voorbij de blauwdruk van de groei
heeft hij het hele beeld voor ogen
hier moet wat af en daar wat worden ingekort
de pijn verdeeld,
omdat Hij als Schepper van Zijn werk
met alle eigenschappen speelt
Hij heeft volledige controle
weet hoe het worden moet
pas als het hout na talloze bewerkingen
aan dit beeld beantwoord
komt die mooie dag toch nog met spoed
pas dan zegt Hij
niks meer aan doen zo is het goed
In archief vond ik weer eens een oud lied dat ik jaren terug al schreef. Zonder beeld dit keer. Dat laat ik aan de lezer zelf. De muze Vannacht heb ik na jaren Mijn muze weer gesproken Muze ach mijn muze Waar was je al die tijd Ze was bedroefd en ze had tranen in haar ogen muze ach mijn muze ik was je even kwijt het gaat de mensen niet meer om de waarheid zei ze muze ach mijn muze maak je niet zo druk de meesten hechten liever aan een. . . vuile leugen muze ach mijn muze je maakt mijn waarheid stuk maar ik zal blijven wachten op de stormen die gaan komen ik zal blijven waken voor de wolven in de nacht ik zal blijven strijden voor al jouw verborgen dromen de tijd is mij gegeven en ik weet waarop ik wacht vannacht heb ik na jaren mijn muze weer gesproken ik heb met haar gedronken tot ver na middernacht en toen de kroeg ging sluiten heb ik de drank betaald en ik heb haar daarna naar haar eigen huis gebracht en ze was mooi ze was zacht ze rook heerlijk die nacht en ze stierf in mijn armen en stond weer op en ze was mooi ze was zacht ze rook heerlijk die nacht en ze stierf in mijn armen en stond weer op.
In het kevertjescafé is het en drukte van belang
Er klinkt gelach, er is lawaai
En achter in de zaal hoor ik gezang
Op een blaadje van laurier
Staat een piepklein glaasje bier
De waard achter de tap
Verteld een laatste grap
Dan stuurt hij iedereen naar buiten
Zet de stoelen op de tafels
Sluit de deur dooft het licht
en kijkt nog eenmaal door de ruiten
hij laat zijn moede ogen
dwalen door de lege kroeg
knikt dan tevree en zegt
dit was genoeg, de dag is om
ik ga naar bed
als hij de laatste glazen spoelt
en netjes op de bar heeft neergezet
ziet hij in gedachten
zijn vrouw weer naast hem staan
en dan na al het lachen van vandaag
loopt langs zijn wang een kevertraan
-
Namen werden nummers,
koffers leeggeroofd.
De huizen die ze achterlieten uitgevent en weggegeven.
Wanneer men vandaag in Auschwitz slechts één naam uit het duister tilt,
zijn de koffers niet vergeefs bewaard gebleven.
Juko de Vries.
hier
liggen wij. . .
we denken
en voelen
aan elkaar. . .
verliezen onszelf
in de ander. . .
proeven het zout
van vergoten tranen. . .
het zoete van speeksel
van gegeven kussen
en drijven op oceanen
naar verre landen.
zo dicht bij elkaar
zo houden wij van. . .
dit is ons eiland
ons baken van rust
hier zijn we veilig
hier zijn we thuis
het bed beslapen
het brood gebroken
de wijn gedronken
het lichaam bespeeld
de een van de ander
de ander van een
de wonden geslagen
door liefde geheeld
De wereld heeft meer zachtheid nodig
We zijn te hard te koud te kil
En al dat schelden stemverheffing
Dat is zo niet wat ik wil
Laat de plicht niet langer botsen
Betoon elkaar wellevendheid
die de ander toekomt
Zonder liefde zijn wij niets.
Lege hulzen zonder zin of doel.
Weet niet precies waarin je geloofd of waarin jij je hoop verankert
Je boodschap van liefde zegt me dat het goed zit.
Want daar waar liefde is is ook gevoel.
We zijn gestrand in Babylon
je kunt geen mens verstaan
De timmerman is in de war
draagt water naar de kraan
De metselaar zaagt stukken hout
de heiden slaat een kruis
de vrome zoekt een nieuwe god
en raakt te ver van huis
de schipper brengt zijn boot tot zinken
de schilder verft zich dood
de fotograaf schiet hier met scherp
dwars door glas in lood
het houdt niet over
het schiet niet op
en alles staat hier op zijn kop
net zo ver als toen de bouw begon
zijn wij vandaag geen meter verder
zijn wij vandaag opnieuw gestrand
in Babylon
een dokter wist zijn sporen uit
terwijl hij rapporteert
de waarheid ligt hier relatief
doodziek en uitgeteerd
de wereldwijde webverbinding
drijft mensen uit elkaar
want digitale geur bestaat neit
echt contact is schaars
de predikant vloekt alles stijf
de stomme slaakt een gil
terwijl de toren tot de hemel rijkt
ligt al het werk hier stil
het houdt niet over
het schiet niet op
en alles staat hier op zijn kop
net zo ver als toen de bouw begon
zijn wij vandaag geen meter verder
zijn wij vandaag opnieuw gestrand
in Babylon
De tolk is zijn taal vergeten
en snapt niet hoe dit komt
soms denkt hij dat hij bijna dood is
terwijl zijn stem verstomt
Een koopman zet zijn klanten af
en gaat er snel vandoor
twee glazenwassers op een trap
roepen nog in koor
het houdt niet over
het schiet niet op
en alles staat hier op zijn kop
net zo ver als toen de bouw begon
zijn wij vandaag geen meter verder
zijn wij vandaag opnieuw gestrand
in Babylon
De schrijver leest weer verder
en slaat een bladzij om
tussen de regels leest hij
dat het poolijs
niet smelt door de zon
maar door het dagelijks weer stranden
dat oeverloze stranden
door het elke dag weer stranden…
In Babylon
Ochtendbede
Dankbaar voor de nieuwe morgen.
Na een nacht van zoete dromen uitgerust weer wakker worden.
Is niet iedereen gegeven, denk aan hen die wakker bleven.
Omdat hun werk dat van hen vroeg ze voor een ander moesten zorgen.
Ik denk aan loonsverhoging structureel vind tien procent niet eens te veel.
Tjilpend…
De zon doet knap zijn best om op te komen
De nacht trekt zich terug een vogel doet de rest
Wat tjilpend hier en daar
verjaagt mijn stoutste dromen
Avondbede
Nu de avond is gekomen laat ik los wat mij bezwaart
Diep in mijzelf verborgen mijn vreugde en mijn zorgen
Sluit mijn ogen, vouw mijn handen
adem in, adem uit
En luister naar een stem
Open mijn geest alvast
Voor de dag van morgen
Als een terugkerend refrein.
Afscheid van een winter
3-01-2021
Eindelijk
Na de langste nacht worden dagen langer
dichter bij de zon voelt altijd weer als
Opmaat naar een lente, belofte voor een zomer
Ik ben gelukkig met zo’n afscheid van een winter
Laat de kunst mij troosten
2-01-2021
Samenvallend met mezelf
Laat ik de kunst mij troosten
Kan ik de waarheid nog verdichten
Mijn eigen nacht verlichten
Wanneer ik los ben van de liefde
Kinderen uit Moria
1-01-2021
Het jaar is net begonnen
Veertien uren oud
De mensen blijven hopen
De zon wordt niet veel warmer
Armen worden armer
De rijken laat het koud
De ratten blijven bijten
In het vlees van kinderen
Omdat overleg op overleg
Gedimdam over draagkracht
Beslissingsnselheid doet verminderen
Een politiek gehandjeklap
Een uitruil van belangen
Er zijn geen woorden voor
Alleen ratten pakken door.
Wanneer de haan gaat kraaien
Als de zon zich weer verheft
En Zijn geest gaat waaien
Terwijl het kind nog niets beseft
Wanneer de herbergier een lamp brengt
En wat brood met honing
Jozef zich een vader weet
Maria moeder van een koning
Wanneer de engelen zingen
Als de hemel open gaat
De schapen zijn geteld
En uren terug al uitgeblaat
Wanneer de zon weer opkomt
En zo de nacht verdrijft
Dan heeft de waarheid eindelijk een voet gezet
Tussen onze werkelijkheid
December 2020
Vanaf vandaag beschikbaar in de iBook store van Apple.
Vandaag schrijf ik geschiedenis
Het feit dat ik er ben
Bepaalt in zekere zin de loop van wat nog komt
en als vandaag verglijdt naar gisteren
En morgen wordt vandaag
Bepaal ik weer opnieuw de loop
Van de geschiedenis
Daar waar het allemaal
Nog binnen mijn bereik ligt
Blijft het een fluitje van een cent
Er zijn of niet te zijn
Dat blijft de kwestie
Vanuit het duister
Tastend
Naar het licht
Loopt hij over het water
Van God’s akker
Stoot zich in zijn droom
Tot drie maal toe
Aan die levensboom
En wordt maar niet wakker
24 november 2020
Ik zag in mijn oude tante
De trekken van mijn moeder .
En van een oma en een opa,
Die ik nooit echt heb gekend .
Hetzelfde bloed stroomt door mijn lichaam
dezelfde oogopslag gelijkt.
De verbeten trekken om haar mond.
Het in zichzelf gekeerde staren
in de leegte van een landerige dag,
waar op wasdag alle lakens
heerlijk wapperen in de zon.
En dan datzelfde kijken,
zoals ook mijn moeder kijken kon.
Laat alles beginnen met rust
Bij de dood keer je enkel weer terug
In het grote verhaal is het leven
Enkel nog maar ‘tussenzin’.
Huidmond gesloten
Ademt niet mee met het seizoen
Valt eerloos op de grond
Laat eerder los dan was voorzien
