Eerste kus
Aarzeling
Lip op lip
De mond gesloten
Ik wist nog van niks
Was hier de echte maagd
Totdat zij met haar tong
Heel zacht, heel vochtig maar trefzeker
Bij mij binnendrong
Voor Magda
Zolang er mensen buiten moet slapen
Zolang de politiek geef sjoege geeft
Zolang blijf ik mij schamen
Voor het land waarin ik leef
Zolang de vlaggen blijven wapperen
Uit onvrede omgekeerd
Zolang blijf ik mij schamen
Voor het land dat maar niet leert
Zolang de mensen blijven vliegen
Vrijwillig in een rij gaan staan
Zolang blijf ik mij schamen
Voor het land dat jou niet ziet staan
Zolang minerva’s uil hier maar blijft roepen
En Putins handpop spreekrecht krijgt
Zolang blijf ik mij schamen
Voor de menigte die zwijgt
OLD-2022
Hoek Floor, Museum, Leugenbank.
Iedereen weet waar of dat is.
Brommers uit vervlogen jaren.
Weer tot leven gewekt door nieuwe jeugd.
Gestoken in de oude kleren van generaties terug.
Je waant je in een mix van nostalgie en het moderne.
Er wordt geappt, gebeld en ouderwets nog naar elkaar omgekeken
De klompen zijn geschuurd gelakt, beschilderd.
Het haar verwilderd onder platte pet.
Deeres hen het mooi opgestoken verleidelijk koket.
Het beste pak, het schoonste schort, netjes gesteven en gestreken.
Iedereen heeft zich weer mooi gemaakt.
De keels zijn nog niet uitgekeken
Hier en daar verrekt er een zich zowat de nek
Ik zie hem denken; ‘Da’s toch een wonder op twee benen kijk haar lopen op haar klompen. Zie haar rokken wapperen in de wind.’
Tussen duizend benen speelt een kind het verzamelt lege glazen brengt ze naar de prullenbak die bijna niet te vinden is zo druk
Maar Lunteren wat is het feest weer mooi dit jaar
Het is de eenvoud van geluk.
Het simpel samenzijn, niks meer niks minder, met duidelijke regels zoals in dat oude lied dat ieder jaar weer klinkt.
Vandaog gien verdeeldheid en gien polletiek
T is feest en de één geeft de ander geliek
Al zing of al dans je met Klaos of mit Jet
We gaon allemaol met ons eige man/vrouw naor bed.
27 augustus 2022
Oud Lunterse dag.
En de schilder praat met de tandarts
En de tandarts praat met de kolenboer
En de kolenboer praat met de burgemeester
En de burgemeester praat met z’n wief
Ik geloof da’k hier de hele dag mèr blief
En de slager praat met de kapper
En de kapper praat met de dokter
En de dokter praat met de notaris
En de notaris zegt tegen Floor
Schenk nog eens in want; Wat ik nou weer heb gehoord!
En Floor schenkt nog een neut
En het glas is vandaag half vol
En waar de rest blijft mag je raden
Vandaag is niets te dol
Verkeerde vlaggen
paraderen
voor mij door de straat
verkeerde laarzen
maken passen
die ik nog niet versta
verkeerde heren
maken misbruik van de jeugd
verkeerde leuzen kalkt men
op de muren van de stad
verkeerde woorden
zijn ons bijgebracht
verkeerd belang is snel gediend
propaganda hier is niets ontziend
in elke aanloop naar een oorlog
wordt de waarheid weer verkracht
wordt het volk het licht beloofd
verkleed de wolf zich altijd weer
in een onschuldig schapenvacht
Zomergasten 21 augustus 2022- Raven van Dorst -
De jij’en en de jou’en
De hunnen en de zij’en
Kunnen niet voor ‘die’ bepalen
Met wie ‘die’ wel mag vrijen
Ik, jij, wij, zij,hun,het, die
We zijn allemaal mens
Allemaal met eenzelfde wens
Gewoon leven.
Bij zomergasten met Lieke Marsman schreef ik het volgende gedicht.
Saudade om te weinig tijd
Vind rust in rede.
Veiligheid in vrede.
In God geloof.
Vind afleiding in aliens.
Hoop op hemelen
die er altijd zullen zijn
na paniek bij pijn.
Troost in tranen.
Drink de stilte als de storm gaat liggen.
Zeef de zoetheid uit het zinnelijke.
Laaf je aan de liefde.
Van jouw beminnelijke.
In dit lichaam dat vervalt.
Waarin processen zo ontsporen.
Tijd, te snel, vrij spel krijgt.
Je geest krampachtig tracht om er in thuis te blijven.
Om uiteindelijk weg te moeten drijven
Als de wind naar onbekende verten.
Je kent er nog geen doden dus ook daar zul je wel eenzaam zijn.
De hoer staat in haar raam
te kijk voor alle mannen
en tilt haar rokken op
laat niets te raden over
Aan het rode koord
Heeft zij haar eerbaarheid verhangen
De duivel in mij
liegt weer eens een halve waarheid
dus een hele dikke leugen
zoals altijd.
Hij blijft een onbetrouwbaar sujet
Ik wou dat ik wat dapperder kon zijn
en zeggen. . . .
opgesodemieterd!
WATER
Omgeven door het water
Vanaf mijn vormeloos begin
Wat een wonder dat het leven
Altijd in de zee begint
Drinkend van het water
Uit mijn moeders borst
Stroomt het in mijn mond
Beschermend uit haar lichaam
Vult het mij met levensvuur
En sluit met mij
Een levenslang verbond
We tarten de natuurwet
Als je kunt drijven door de tijd
Kun je lopen op het water
opstaan uit de dood
vechtend bij de Jabbok
Met een onvermoede engel
Wordt ik dronken van het water
dat mij leven doet.
Nog maar eens de ‘sehnsucht’ zoeken
Die perfecte duitse term voor . . .
Ik ken geen hollands synoniem
‘Verlangen’ komt er niet eens bij in de buurt.
Dus hou ik het bij ‘sehnsucht’.
Het gaat voorbij ‘verlangen’, is tegelijkertijd een staat van zijn.
Het kent geen lethargie, geen loomheid.
Het is geen zoeken naar een licht ergens aan het einde van een tunnel.
‘Sehnsucht’ onderga je niet, daar verkeer je in, al is het maar voor even.
Tegelijkertijd vertraagt versnelt vertraagt versnelt de tijd
Het lijkt alsof het eeuwen duurt.
‘Sehnsucht’ is wat kleur geeft aan het leven.
0033 (geen beeld)
Jezus Christus
de verlosser
Salvator Mundi
verkocht
voor 30 zilverlingen
2017
Jezus Christus
de verlosser
Salvator Mundi
verkocht
voor 450 miljoen
Bonhoeffer (reprise)
Zeven dagen maar verwijderd
van bevrijding uit het kamp.
Zeven dagen maar verwijderd
van een leven na de dood,
bekent hij met zijn kerk Zijn God
en tart daarmee zijn lot.
Eerder dan de engelen reddend konden komen
waar hij in zijn cel alleen maar van kon dromen,
vond de dood hem in zijn vonnis.
Op de valreep haastig uitgesproken
als gevangene van een verziekt systeem
maar van troostend licht toch niet verstoken
“Door goede machten trouw en stil omgeven…”
Dichtte Hij in zijn laatste uren
alle lof zijn Maker toe.
Wat als hij was blijven leven.
Wat had zijn denken over God en waarheid
ons vandaag de dag gegeven?
Zeven dagen na zijn sterven
kwamen zijn bevrijders net te laat.
“door goede machten trouw en stil omgeven…”
Ach je weet wel hoe dat gaat.
Nu lezen we zijn boeken
en wat hij destijds heeft geschreven,
over een kerk die zich bekende
tot waarheid klaarheid en vertrouwen.
Navolging gaat niet over rozen
zeker niet als je in Zijn licht gevangen bent.
zeker niet wanneer je op die Rots
je klein geloof probeert te bouwen.
Ik heb mezelf bevrijd
Van een dichtgetimmerd godsbeeld
Niet van een god die mij bevrijdt
Ik blijf in Hem geloven
Omdat ik dat wil
Misschien nog meer omdat ik niet anders kan
Ik heb de sprong gewaagd
Van mijn duister naar Zijn licht
Hij klopte op mijn deur
Ik deed voorzichtig open
En zag mijn eigen angst in Zijn gezicht
Maar ook de liefde stroomde met Hem binnen
In nog onuitgesproken zinnen mocht ik een nieuwe taal ontvangen
Ik lees tussen de regels wat Hij me dagelijks vertelt
Ik schrijf me voor Hem uit in onvermoede klanken
Hij is het Woord dat in mij vlees geworden is
Ik weet dat al mijn haren zijn geteld
Steek je stekker in mijn neusgaten.
Voedt je met mijn spanning en laadt je op.
Om daarna je krachten weg te laten vloeien
In een langzaam uitgemeten tijd.
Er is stroom genoeg
Zolang de zon schijnt, de wind waait, de regen valt.
23 januari 2022.
J.d.V.
Ik ga op zoek naar het lege stuk
voorbij nietszeggendheid
Daarvoor heb ik geen kaarten nodig
Ik hoef enkel maar te kijken
naar commerciële TV
Hun reclameblokken opgerekt
tot minidocu’s
verklaren mijn verstand
volkomen overbodig
Uit slaap gevallen.
Vindt de hand die eerder losliet.
Pakt die voorzichtig beet.
Haar nog niet wekken is de opdracht.
In een woordloos beminnen draagt hij haar naar het ontwaken toe.
22 januari 2022
J.d.V
Laat mijn kompas toch zuiver zijn
Ongeveer de juiste richting
Nog niet zeker waar naar toe
Het krachtenveld waarin ik leef
Niet helder zichtbaar en het doet er ook niet toe
Hoogstwaarschijnlijk zal het goed zijn
Uiteindelijk kom ik thuis
In elk geval kom ik met elke stap
dichterbij dat punt van onomkeerbaarheid
17 januari 2022
J.d.V
Grijsheid schreeuwt de dag weer door
De vogel blijft maar zitten op zijn tak
En denkt nog ‘Heb ik dit?’
Vliegen heeft geen zin vandaag
Zolang de hemel zich gesloten houdt
Steekt hij zijn snavel in zijn verenpak
En blijft zitten waar hij zit.
Trek ik me terug
In de stilte in mijn hoofd
Om te ontdekken dat het ook daar
nog steeds onrustig is
Hoor ik mijn bloed
Pulseren door mijn aderen
blijf er wakker van
En tel de slagen
Wacht ik op betere dagen
Meer vrede, minder boosheid
Minder angst en meer nuance.
Hoop ik op doorbraak
Van een nieuw moreel besef
Van wat goed is en helend
Voor de mensen van vandaag.
Zondag 21 november 2021
Juko de Vries
Ik ben niet getekend door het leven maar door de Levende zelf.
Ik geef de heimwee door van een onbegrensde hemel.
In elke poging van beschrijven wil ik in Hem blijven,gelijk Hij in mij
Door brood en wijn.
Als teken van herinnering.
Als vleesgeworden adem van Zijn geest
Als zoutend zout op deze aarde of als afvallige profeet.
Want enkel Hij kan uit zondaars mensen maken die weer ademen in Hem.
Enkel Hij kan wat gebroken is weer helen met Zijn stem
Hij is er en hij spreekt.
Hij spreekt en alles is.
De kamer ruikt naar sex en drank
De laatste irritante mug
is uren terug
al doodgemept
De glazen wijn staan op de grond
En afgerukte kleren liggen
her en der
verspreid
Twee naakte lijven zij aan zij
Uitgeput van deze zoete strijd
Het was tijd
De liefde wacht niet op haar beurt
Voor weer een offensief
Ze liggen moe en uitgeput en hebben elkaar zonder woorden lief
Bemin elkaar,bestrijd elkaar verwacht elkaar bevrijdt elkaar en....
heb lief, heb lief, heb lief.....
Nog steeds onzeker als dat kind van vier
Gevangen in een lichaam
Dat niet langer luistert
Maar langs ongecontroleerde spasmen
Een leven al geleefd
Blijft zij zich voeden met de kruimels die het leven haar nog dagelijks toebedeelt
Het mooiste heeft ze wel gehad
Ze slijt haar dagen in een rolstoel
Medicatie houdt haar zelfbeeld overeind
Ze vraagt zich soms in alle eenvoud af
Wat doe ik nou nog hier
Ik mag dan vierentachtig zijn
Ik ben nog net zo diep vertwijfeld
Als destijds dat kind van vier.
De Schrijvende Hollander 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.