Circulair denken en het groene oog.

Enkele jaren terug viel mijn oog op een bericht in de Ede stad.
De mannen van de vereniging voor buizenradio’s zou zitting houden. Ze organiseerden een reparatiemiddag voor oude buizenradio’s en aanverwante elektronische apparatuur.
Iedereen met een defecte radio, bandrecorder of draaitafel kon er terecht voor advies en mogelijke reparatie. De oude technieken en vaardigheden die daarvoor nodig waren hadden deze mannen nog ruim voorradig, evenals een heel archief met kwetsbare gereviseerde onderdelen.

Ik toog er heen met een radio uit 1958, een erfstuk van mijn schoonouders die het ding kochten van het geld gekregen op hun huwelijksdag. De radio zelf had al een heel leven, zeg maar gerust een heel huwelijk, achter zich en keek wat slapjes uit het groene oog. Bovendien kraakte het apparaat behoorlijk als ik de druktoetsen bediende en er was nogal wat kracht nodig om de zenderknop rondgedraaid te krijgen. Allemaal tekens aan de wand dat het apparaat op het punt stond de geest te geven. 
De heren ontleedden mijn oude radio, soldeerden contacten weer aan elkaar, maakten de zenderzoeker schoon en het slappe groene oog werd vervangen door een hagelnieuw.
De oude radio speelde na zijn behandeling als vanouds en keek weer helder uit het groene oog.

Onlangs las ik een bericht in de Ede stad over het Repair cafe, waar je wordt uitgenodigd om met een defect apparaat langs te komen. Deskundige techneuten, die daar erg veel plezier in hebben, zullen dan een poging doen om jouw apparaat weer aan de praat te krijgen. Te repareren dus. Dat scheelt namelijk nogal wat grondstoffen en het scheelt u weer geld dat u niet hoeft uit te geven aan een ander exemplaar. Want, eerlijk is eerlijk, we zijn met zijn allen een beetje verslaafd geraakt aan kopen en wegdoen als iets stuk is. Daarbij moeten we wel opmerken dat niet alle apparatuur ontworpen en gemaakt is om te kunnen worden gerepareerd. Soms is het ontwerp doelbewust zo gemaakt dat je het als consument wel moet weggooien, terwijl er nog best goede onderdelen aan zitten. Die worden, samen met dat wat echt stuk is, ook weggedaan. En daarmee zouden we maar eens moeten stoppen. Toewerken naar een circulaire economie waar we wat zorgvuldiger nadenken over ontwerp, levensduur en reparatiemogelijkheid van het product. Dan putten we de aarde minder snel uit en hergebruiken kostbare grondstoffen. We zouden, net als die oude radio, weer meer met ons groene oog naar onze wereld kunnen kijken. Dat scheelt geld, de aarde grondstoffen en de generaties die na ons komen veel problemen. 
Dus zo’n repair cafe past helemaal in dit circulaire denken. 
Heeft u thuis een apparaat staan dat defect is? Niet weggooien maar even langs het Repair cafe. Je weet maar nooit! Ik wens u allen veel reparatiegenot.

---