Ik hoor de vroege vogels zingen.Enthousiast zijn ze aan het kwinkeleren.Als balsem voor mijn troostbehoeftige Corona ziel.Opeens lijkt me weer waar wat predikanten over God beweren.‘Hij verheft wie nederviel.’vrij naar Ps 42 vers 3 berijmdHart onrustig, vol van zorgen,Vleugellam geslagen ziel,Hoop op God en wees geborgen.Hij verheft wie nederviel.
Categorie archief: Gedichten
Niet gestrand
Een bloem in de loop van een geweereen hand op het hoofd van een kindeen arm om de schouders van een zwervereen woord tot hen die worden doodgezwegenåwater voor de dorstigenbedden voor vermoeidenbrood voor hen die hongerenwelkom voor hen die vluchttenmaar ook begrip voor hen die bang zijnvergeving voor hen die wreed warenliefde voor deMeer lezen over “Niet gestrand”
Afasie
Bij het boek Sprakeloos van Tom Lanoye Na deze storm is de kaalslag wel volkomen.Als omgewaaide bomen liggen de letters door elkaar.Ontberen elke vorm van grammatica.Enkel nog haar wartaal horen in die goedbedoelde onverstaanbaarheid van losgeslagen letters.Verdwaald in domme klanken. De vanger van de dromen heeft zijn val gezet.In de overgang van verstaanbaarheid naar non-taalhebMeer lezen over “Afasie”
Engel zonder vleugels
In de rust vind ik de stilte Voor de storm heb ik geen angst meer Ken het klappen van de zweep Ik herken mijn schaduwkant Ik ben geen engel zonder vleugels Ook geen God in mijn gedachten Ik ben mens in al mijn falen Maar ik zing in alle talen Over de liefde en deMeer lezen over “Engel zonder vleugels”
Sartre en Simone
Sartre Met zijn ‘vrijheid’ kwetst hij zijn minnares Simone keer op keer. Tot zij uiteindelijk zijn existentieel tekort niet langer kan verdragen. Pas wanneer ze hem verlaat begrijpt ze ook de vrijheid weer.
Schaduwkant
Soms zink ik weg in mijn donkere kant, het diabolische in mezelf. Hoewel van goede wil zak ik er altijd weer in weg want. Verdrietig of te boos, somber zelfs of negatief blijk ik bij herhaling zelf de dief van mijn zonnige kant. Juist in het licht zou ik die valkuil toch op tijd moetenMeer lezen over “Schaduwkant”
Wet 10
Het leven is een voorpost van het sterven. Liefde het verlies dat je samen deelt. Hoewel elkaar gevonden weet je als geliefden. Een van ons zal als eerste gaan het verdriet daarover de vooraf vastgestelde prijs. Als voorschot op de dood zijn wij zelf het levende bewijs.
De Schrijvende Hollander 