Categorie archief: Gedichten

Zal het zichzelf schrijven?

‘Zal het gedicht zichzelf schrijven?’ Dacht de schrijver toen hij zijn ogen dicht deed.In zijn hoofd vormden zich langzaam wat beelden, er dwarrelden wat losse woorden langs. Niets bijzonders, niemandalletjes.Kwestie van in de juiste volgorde zetten en de lijn van wat ik zeggen wil goed in de gaten houden en klaar is Kees. Maar zoMeer lezen over “Zal het zichzelf schrijven?”

Vroege vogels zingen.

Ik hoor de vroege vogels zingen.Enthousiast zijn ze aan het kwinkeleren.Als balsem voor mijn troostbehoeftige Corona ziel.Opeens lijkt me weer waar wat predikanten over God beweren.‘Hij verheft wie nederviel.’vrij naar Ps 42 vers 3 berijmdHart onrustig, vol van zorgen,Vleugellam geslagen ziel,Hoop op God en wees geborgen.Hij verheft wie nederviel.

Niet gestrand

Een bloem in de loop van een geweereen hand op het hoofd van een kindeen arm om de schouders van een zwervereen woord tot hen die worden doodgezwegenåwater voor de dorstigenbedden voor vermoeidenbrood voor hen die hongerenwelkom voor hen die vluchttenmaar ook begrip voor hen die bang zijnvergeving voor hen die wreed warenliefde voor deMeer lezen over “Niet gestrand”

Afasie

Bij het boek Sprakeloos van Tom Lanoye Na deze storm is de kaalslag wel volkomen.Als omgewaaide bomen liggen de letters door elkaar.Ontberen elke vorm van grammatica.Enkel nog haar wartaal horen in die goedbedoelde onverstaanbaarheid van losgeslagen letters.Verdwaald in domme klanken. De vanger van de dromen heeft zijn val gezet.In de overgang van verstaanbaarheid naar non-taalhebMeer lezen over “Afasie”