Waar een klein dorp groot in kan zijn.

Collum 19 augustus 2022.

Ik wandel over de Kerkhoflaan en groet de uitvaartleider die staat te wachten op de aankomst van de rouwstoet.
In stemmig zwart gestoken , zwarte handschoenen, zwarte hoed, zwarte pantalon en lange zwarte overjas staat hij er als een teken van eerbaarheid naar de gestorvenen.
De kerkklokken luiden al, teneinde de komst van de rouwstoet aan te kondigen.
Hier wordt vandaag iemand begraven, is een familie in rouw, is er verdriet en misschien putten ze op den duur weer  troost uit wat ze zojuist gehoord hebben tijdens de rouwdienst. 
Even verderop gaat het leven toch ook gewoon weer door. In de dorpsstraat zijn de winkels  open, klanten komen en gaan. Een winkelier veegt zijn straatje schoon. De eikels zijn vroeg dit jaar en de bladeren beginnen al weer van de boom te vallen. Dat is geen gezicht dus moet het netjes aan kant geveegd. Bij de rekken met uitverkoop van kleding staan klanten op hun gemak te zoeken naar een mooie aanbieding. Ik loop verder en zie dat waar eens het pand van Landgraaf stond de nieuwbouw al gestaag vordert. Bij Broodje Bijzonder zitten  gasten op terras aan de koffie en de vroege vogels kozen al voor een lekker lunchgerecht. Het lunters vrouwtje op het nieuwe erf staat er en houdt de wacht. Als toonbeeld van deugdzaamheid staat ze daar. Het valt me op dat er bij haar nog geen boerenzakdoek om haar hals is geknoopt terwijl in het dorp dat solidairiteitsteken overal te zien is.  Zo bezien is Lunteren duidelijk begaan met de boerenstand.
Ik ben benieuwd hoe dit zich zal vertalen naar de aankleding van de Reutemeteut binnenkort. Het is al aftellen geblazen nog een kleine week en dan gooit de loco hem weer los. Oud Lunterse Dag. Wat hebben we daar lang naar uitgekeken. De Corona-pandemie maakte het vorige jaren onmogelijk het feest op grootse wijze te vieren.
Zo lopend door het dorp merk ik op dat alles in de tijd zo heerlijk voort blijft kabbelen. Dat elke tijd zijn eigen gezicht heeft maar Lunteren als gemeenschap toch zo heel herkenbaar een eigen gezicht blijft houden. Waar een klein dorp groot in kan zijn.