Doorgedraaid.

Collum 17 augusutus 2022.  Doorgedraaid

Over zinloze producten en de onverzadigbare kooplust van de mensen.
Ik weet niet of u wel eens in winkels komt zoals kwantum, action etc.
Of misschien leest u ook, net als ik, de reclameblaadjes van bouwmarkten,welkoops en intratuin varianten.
Ik verbaas me altijd weer opnieuw over de tomeloze scheppingsijver van , voor mij geheel onbekende mensen die ieder jaar wel weer met iets nieuws op de markt komen. Ze komen met producten die er eerst niet waren maar nu ineens door de grote menigte omarmd worden als hebbedingen. Laat ik een paar voorbeelden noemen.

In de categorie Barbeque zijn daar de originele exemplaren op vier pootjes, rechthoekige bak met daarop een bakrooster, eventueel twee rode zijplaatjes waarin een draaispit kan worden gehangen op variable hoogte.
Iedereen kent het ding wel. Jaren terug het summum om te hebben. 

De wegwerpexemplaren in wegwerpplastic verpakte treesjes waarop je in no time je eigen hamburger bakt. Als het vuur uit is flikker je het ding gewoon weg of laat het achter waar je hebt gebarbequed. Is wel een blijvertje.

Daarna kwam het Weber imperium . Dat timmerde flink aan de weg. Zo’n zwarte halve bol met deksel. Zonder wielen op pootjes, met wielen op pootjes. Zonder temperatuurmeter of met temperatuurmeter in de deksel. Afsluitbaar, dus min of meer geschikt om je vlees makkelijker te laten garen.
De Webertjes waren er in allerlei varianten. Groot, klein, tafelmodelletjes voor op de picknicktafel. Voor elke portemonee werd het ding in de markt gezet. Het volk kocht het ding grif. Ze gingen als zoete broden over de toonbank.

Enkele jaren terug kwam de scottelbraai op de markt evenals de braadplaat of de gasgestookte barbeques en toen werd het tijd voor de buitenkeukens. Gasgestookt naast electrische barbequesexemplaren in ouderwets rechthoekige vorm. Ook weer op pootjes. , met of zonder wielen. Afzetblad links en rechts waarop je je tangen en borden met voedsel kon zetten.  En zoals alle andere jaren ook nu werd het weer allemaal gretig aangekocht door de potentiele klanten. De scottelbraai vond zijn weg naar menige campeerder want je had verschillende mogelijkheden met het ding. Roosteren, bakken, drogen, geschikt voor eieren bakken, aardappelen en vlees. En daarmee zat je al dicht tegen een complete maaltijd en dat met een en het zelfde appraat. Handig in te pakken en mee te nemen.

Nu staat dan eindelijk het summum van het buitenleven in menige tuin. Het keramische ei oftewel de afsluitbare ‘GreenEgg’ original of goedkopere variant ervan.
Ter vervanging van de buitenkeuken van twee jaar geleden. (Beviel toch niet zo goed) dit jaar maar voor een Green Egg het vakantiegeld neergelegd. 

Wat ik hier mee wil zeggen is dat wij vandaag de dag koopverslaafd gemaakt worden door bedrijven die iedere keer weer wat anders op de markt flikkeren. Maakt niet uit wat het is, of het lang meegaat of niet, duurzaam geproduceerd of een bijdrage levert aan de co2 reductie. Grondstoffenverspilling?  Allemaal niet van belang. Als het spul maar verkocht wordt en gekocht wordt door de gemiddelde  burger.  Hoe vaak komt het niet voor  dat u iets hebt aangekocht waarbij u al vrij snel na aankoop de vraag moest stellen ‘Waarom heb ik dit in vredesnaam ooit gekocht?’ Niet omdat het moest maar omdat het kon. Omdat het onder uw aandacht gebracht werd toen u toevallig in de winkel liep. U ging ergens anders voor maar daar was ook die aanbieding die je toch niet kon laten schieten. Bovendien was het nieuw en nog maar weinig mensen hebben het.
Het beloofde een zweem van exclusiviteit en even voorlopen op de rest.

En dan zwijg ik nog maar van de houten ganzen voor het raam, later weer vervangen door houten menorah’s met zeven lichtjes voor rond de kerst.
Inmiddels staat er in menig huis tussen de in betweens (lampje links, lampje rechts) iets ronds op een standaard met een gat er in. Soms van hout, soms van steen, soms klein soms heel groot. Ondefinieerbaar item waarvoor al snel tussen de €100 en €200 euro gevraagd wordt.
Niet omdat het moet maar omdat het kan.
Plantenpotten van zilver of goud. Hoezo? Waren de oude potten stuk of zo? Zaten er al barsten in of was het gewoon ‘verouderd’ of wilde je gewoon weer eens ‘iets nieuws’?
Met de stijgende energieprijzen in het vooruitzicht ben ik erg benieuwd of we en-masse ons geld uit blijven geven aan al deze volkomen zinloze producten of dat we langer met de dingen gaan doen. Want, jemig, wat draaien we er verschrikkelijk veel spullen doorheen zo met elkaar.