Eigen welzijn eerst-Roxane van Iperen

Vandaag een huisbezichtiging mee mogen maken. Zo’n sessie die je doorloopt wannneer je je hebt opgegeven als aspirant koper van het huis.
Het blijft een schimmig gebied die huizenverkoop. Een huis van meer dan honderd jaar oud in een mooi ouderwetse arnhemse woonwijk, dat wel. Maar honderd jaar oud en een vraagprijs waar je steil van achterover slaat. Tussen de regels van het gesprek met de werkelijke kandidaat koper en de makelaar ving ik fijntjes op dat de makelaars elkaar heel scherp in de gaten houden, elkaars namen kennen en ook in wat voor marktsegment men zich begeeft. Dat de markt zich momenteel zo overspannen gedraagt ligt niet aan de makelaar maar aan de mensen die gek genoeg zijn om in het  opgeklopte prijzenfestijn mee te gaan. Dat er ergens in diezelfde markt ook nog beleggers zijn die huizen kopen om ze vervolgens te verhuren als vrije sector woningen, zal ook zeker meespelen .Levert ze meer op en geeft ook nog recht op een belasting voordeel. Intussen blijven de prijzen maar stijgen. 
En nog wat anders wat ik eigenlijk best raar vind, zo’n bank die jonge kopers weinig perspectief bieden voor een lening, soms ronduit nee verkopen vanwege hun onvoldoende solide financiele situatie terwijl diezelfde groep wel voor een maandhuur van 1200 euro moeten aftikken. En dan is er geen instantie die kijkt naar haalbaarheid of financiele betrouwbaarheid. Het toont maar weer eens aan hoe scheef het er in nederland aan toe gaat. Ik ben dan ook erg benieuwd naar het nieuwste essay van Roxane van Iperen, Eigen welzijn eerst. Een intrigerende titel om te beginnen. Laat maar komen dat boek, ik kan niet wachten.