Gewenning

4 maart 2022

We zijn de verontwaardiging van het eerste moment alweer bijna voorbij. De directe berichtgeving over de oorlogshandelingen wordt al verder naar achteren in de nieuwsbulletins geplaatst. De Russische opmars gaat gestaag door. Steeds grotere delen van Oekraine worden ingenomen. De stroom vluchtelingen zwelt aan en overspoelt straks Europa. De verdeeldheid daar over  en de polarisatie zal nog verder toenemen. De Willem Engel figuren zullen ook weer opstaan. Las vanmorgen al een artikel over de dreadlockfigurant dat hij zijn focus al aan het verleggen is. Nu procedeert hij tegen de Nederlandse staat over de wapenleveranties die aan Oekraine geleverd worden. Meneer Baudet heeft zich als minerva’s uil volledig in Poetins hol gevlogen en weigert de inval te veroordelen. Hij begrijpt het allemaal wel. De wereld daarentegen niet. De Russen zelf ook niet. Alleen de vogels vliegen moeiteloos over de grenzen en linies, zolang ze geen vogelgriep hebben.
Ik bespeur in mijzelf ook dat er een verzadigingspunt bereikt is van wat ik aan berichtgeving kan verwerken en probeer die stroom dan ook meer te doseren.
Ander nieuws te lezen en mijn gewone dagelijkse dingen weer te doen.
Een luxe die de  oekrainers in schuilkelders en gebombardeerde appartementen zich niet kunnen veroorloven. Meneer Poetin heeft de wereld in de tang door te dreigen met zijn kernwapenarsenaal. Er is geen mogendheid die over zijn blufpoker heen durft te gaan uit angst het hele spel te verliezen en dat geeft Poetin voor nu een vrijbrief om de Oekraine naar zijn hand te zetten. Wat als het westen daar toch op zou reageren met grootschalig optreden? Dat zou of het wereldeinde betekenen of Poetin zou inbinden.
Maar als ik verder kijk naar de toekomst. Wat als Poetin er mee wegkomt? Dan heeft hij een werkwijze gevonden om zijn doelen te bereiken. Dan kan hij zomaar een volgend land aan zijn rijk gaan toevoegen. Wat ik eruit leer is dat in een wereld waar kernwapens bestaan er eigenlijk geen dictatoriale  of autocratische  staatsstructuur mag bestaan. Het gevaar van een beslissend persoon achter een rode knop is te groot. Te kwetsbaar ook. Je leider zal maar paranoia worden of ziek of in de war. Elke staatsstructuur zal zichzelf moeten voorzien van voldoende zelfcontrolerende instanties die toezien op afgewogen rationele besluitvorming.
Kennelijk ontbreekt het daar momenteel aan in Rusland. Een klein groepje getrouwen heeft het voor het zeggen. Het volk wordt onwetend gehouden of protesten met harde hand de kop ingedrukt. Trekken van de Sovjet era komen weer bovendrijven. 
Ik hoop dat er snel resultaat geboekt kan worden uit onderhandelingen. Een wapenstilstand zou al heel wat zijn. Dat de grenzen herschreven gaan worden is nu wel duidelijk. Wat er aan Oekraiense rompstaat overblijft is minstens zo belangrijk. De Russen hebben straks de zuidelijke kustlijn aan de zwarte zee in handen. Misschien dat er een hek moet komen in de Bosporus dat alleen maar open kan voor koopvaardijschepen?
Dat Europa en de rest van de wereld vanaf nu werk gaan maken van een heldere verdedigingsstrategie met bijbehorend financieel plaatje lijkt me evident. De wapenfabrikanten varen er weer wel bij en uiteindelijk zijn we allemaal verliezers.