Loophole

28 december 2021.

Waar ik komend jaar zo min mogelijk aan wil proberen toe te geven is het meehuilen met de wolven in het bos. In mijn jeugd bestond het gewoonweg niet. Toen kreeg ik mijn informatie via de reguliere beschikbare media. De kranten, televisie en de radio waren de kanalen waarlangs je je liet informeren. Wat daar werd gezegd, het nieuws dat er werd gebracht stond nooit ter discussie. Het was aan de journalistiek toevertrouwd en voorbehouden om via hoor en wederhoor de berichtgeving te toetsen en zuiver te houden. Geen krant of omroep was gebaat bij nieuws dat niet klopte. Bovendien bestonden er omroepverenigingen die vanuit verschillende invalshoeken de actualiteit belichten en elkaar wel bij de les hielden. Geen enkele partij wille onderdoen voor de ander en men waakte ervoor om onzinberichten de ether in te sturen of te publiceren. 
Hoe anders is het vandaag de dag gesteld met de nieuwsgaring van de gemiddelde mens.
De sociale media heeft voor  ‘vervuiling’ van de nieuwsgaring gezorgd.
Feiten zijn multi interpretabel geworden. Er is altijd wel een belang mee verbonden en we zijn de objectiviteit voorbij. Tegenover die paar richtinggevende kompassen van vroeger staan er nu duizenden. Trollen verdraaien de boel, lanceren tegenargumenten of halve waarheden. In die zin zijn we weer terug in het paradijs waar de slang is begonnen met een halve waarheid en twijfel zaaien. Het heeft zich exponentieel vermenigvuldigd. Het begrip ‘waarheid’ is een verdienmodel geworden waar bij elke ‘waarheid’ weer een ander belang is verbonden. Met de vermarkting daarvan als extra aanjager. Keuzestress bij de gewone man die klakkeloos achter het luidste geluid aanloopt dat er in zijn bubbel klinkt.
 Je waant je als het ware een serieus journalist die na gedegen ‘zelfonderzoek’ de ‘feiten’ netjes op een logische volgorde zet en vervolgens zijn verhaal uitserveert als het enig zaligmakende gerecht dat er echt toe doet. We zitten in een loophole waar we niet meer uit lijken te komen.