Boosterprik!

2 december 2021

Om even bij mezelf te blijven. Ik zie uit naar de boosterprik. Die kan me niet snel genoeg gezet worden. Waarom? Omdat ik bang ben dat wanneer ik onverhoopt corona mocht krijgen ik ook met nare nawerkingen zal blijven kampen of misschien wel helemaal van het wereldtoneel zal verdwijnen.( Want onderliggend lijden)  En daar ben ik eerlijk gezegd nog niet aan toe. Er is nog zoveel wat ik wil doen. Er is nog zo veel te genieten in het leven, de kunsten, de natuur.
Nee, ik hoef voorlopig nog niet weg. Ik moet denken aan al die mensen die na  corona te hebben doorgemaakt blijvende schade hebben aan longen of blijvend verlies van reukvermogen of smaakvermogen. Dat lijkt me echt ook een ramp. Dat je smaak weg is, en je reuk. Juist twee zintuigen waarmee het leven zoveel kleur en dimensie krijgt, diepgang zeg maar. Zo’n leven zonder smaak en reuk lijkt me als een schilderij zonder kleuren. Alsof je enkel nog in grijstinten de beelden tot je kunt nemen.
Dat is een terugval naar zwart wit TV terwijl we in de era van het kleurenspectrum leven met onze moderne platte schermen met zoveel miljoen pixels per vierkante centimeter.
Sommigen zijn als aquariums zo groot. Dat je er soms verbaast langsloopt tijdens een avondwandeling. Maar terug naar corona. Het blijft volgens mij een niet te onderschatten ziekte waarvan je nooit van te voren weet wat voor functieverlies je te maken krijgt. Dus kom maar door met die Boosterprik. Ik stroop mijn mouw wel op. Helpt ik en passant ook mee aan de bescherming van mijn medemens en is het geheel meer dan de soms der delen. Namelijk corona minder voet aan de grond laten krijgen en minder mutatieruimte geven. Volgens mij komen we er alleen op die manier definitief van af.