Neo liberaal beleid, och mensen toch.

Meer dan dertig jaar neo liberaal beleid is er nu gaande.
Door de jaren heen is de tevredenheid er niet beter op geworden. Het vertrouwen in de politiek is tot een dieptepunt gedaald. De vraag naar samenhang in de maatschappij blijft steeds weer opkomen. Wat bracht het uiteindelijk allemaal?
Permanent leren, verbetertrajecten, individualisering, zelf keuzes maken, ZZP-erschap, je bent je eigen ondernemer, minder staatsbemoeienis, afbraak sociale netwerken in de wijk, verdwijnen van de wijkagenten, buurthuizen, vormingscentra.
Nadruk op eigen verantwoordelijkheid, participatiemaatschappij, Ben je een droppout is dat voornamelijk aan jezelf te wijten, een hele generatie is nu gewend en heeft geleerd dat alles om henzelf draait, ‘samen’ is een verwaarloosbaar begrip geworden. Het individu voert in alles de boventoon. Solidariteit is een verwarrend idee, vermarkting van zorg, welzijn en scholing. Onderwijs is een product geworden en als het onderwijs (product) niet voldoet gaan we reclameren, ons beklag doen, procederen. Zoals het een moni dge client betaamt.
Decentralisatie van overheidsdiensten naar  gemeentelijk niveau.
Privatisering van diensten zoals openbaar vervoer, energie en zorg, de ruggengraat van onze samenleving. Opheffen van de beschermde status van de dienst van het bankwezen. Beleggen werd makkelijker gemaakt. Om maar zoveel mogelijk economische dynamiek te verwezenlijken.
Het gevolg is tweedeling, uiteenvallen van groepen mensen in de samenleving de ‘Haves’ en de ‘Have nots’. De mensen met tientjesbanen en degenen die flinke salarissen binnenhalen. Mensen met een tijdelijk contract en mensen met een vaste aanstelling. Kortom menskracht is een inwisselbaar product geworden. Voor jou tien anderen. Vakbonden verliezen leden en lopen leeg. Dan wordt het voor de grote bedrijven steeds makkelijker polderen. Die hoedanigheid waar nederland zo om bekend staat.  Polderen u weet wel, dat oeverloos heen en weer praten net zo lang tot er een belanghebbende zo moe en uitgeput is dat er akkoord gegaan wordt met het laatste onderhandelingsbod dat op tafel is gelegd.  Het verdeel en heers mechanisme van de technocraten is tot ongekende hoogten gestegen en het gros van het ontevreden electoraat is gevlucht in rechts populisme. Politieke partijen vanuit het linker spectrum hebben nooit een fatsoenlijk antwoord kunnen formuleren want ook zij zijn veel te veel  bezig geweest met elkaar vliegen af te vangen, accentverschillen te benadrukken in plaats van vergaande samenwerking te zoeken. 
Neo Liberalisme heeft de nederlandse samenleving vergiftigd met het gif van ‘zelfgenoegzaamheid’ en een ongekend ‘in dividualisme’ en zo staat nederland inmiddels ook in de wereld bekend. Als een zichzelf overschattend landje dat op het wereldtoneel te vaak een te grote broek aantrekt. Anderen heel makkelijk de maat neemt. Voor zichzelf en haar bevolking te hoge ambities formuleert zonder daar een bijpassend financieel budget bij te leveren. Het heeft zich uitgeleverd aan grote tech bedrijven die, nu de rollen zich langzaam om lijken te draaien, de eisende partij worden waar de politiek aan vast zit. Dertig jaar Neo liberale politiek, het is hoog tijd dat er iets nieuws komt vanuit het linker politieke krachtenveld. Maar goed ,dat is mijn idee. Niemand hoeft het hier mee eens te zijn maar ik wilde het toch gezegd hebben. Want wat leven we toch in een ontzettend gaaf land. Iedereen mag hier namelijk helemaal zelf weten hoe of wat en anders nemen we die vrijheid gewoon. Neo liberaal beleid heeft een heel hoog ‘bepaal ik allemaal zelf wel’ attitude gecreëerd.