Het Kreundomein

Naast de tuin der zuchten, met zijn eigen taal heeft ook het kreunen op diverse momenten zo zijn geheel eigen betekenis. Het kan de leeftijd zijn waardoor je bij het gaan zitten of bij het overeindkomen uit een stoel lichtjes kreunt. Dat is dan als zodanig herkenbaar. ‘Oh, de persoon gaat zitten want ik hoor direct na de kreun het gekraakt van de stoel waar zojuist in is plaatsgenomen.’ Of andersom; ‘Die persoon staat net op uit zijn stoel want je hoort zijn voetstappen sloffend over de betegelde ondergrond in zekere richting lopen.’
De komende tijd ga  ik daar eens wat vaker op letten. Wanneer en hoe wordt er gekreund. Wat voor activiteiten horen daarbij en hoe zijn de reacties van de mensen in de directe omgeving daarop. Ik betrap mijzelf op kreunen wanneer ik mijn veters moet strikken. Mijn buik zit dan gewoon in de weg. Ik ben maar eerlijk, ik ben te dik. Hoewel klein van stuk sinds mijn kindertijd begin ik zo langzamerhand toch nog groot te worden maar mijn lengte gaat op de verkeerde plekken zitten.  Ik heb om het wetenschappelijk te zeggen een pycnische lichaamsvorm. Zeg maar gewoon corpulent in de gewone volkstaal zegt men gewoon:”Zo die is dik.”
Ik doe mijn best om er mee aan de slag te gaan. Elke dag wandel ik 5 kilometer maar het woord kilo in kilometer neemt niet evenredig in aantal af na een wandeling. Dat is jammer want het lijkt alsof het andersom sneller eraan komt dan het er ooit weer afgaat.  Dat ze daart in de wiskunde nog steeds geen bevredigende vergelijking voor hebben gevonden stelt mij zeer teleur in die tak van wetenschap. Ja ontbinden in factoren heb ik ooit, in een ver verleden, wel gehad maar toen was ik er al niet zo’n ster in. Dus het ontbinden in factoren van mijn lichaamsgewicht zal daarom ook wel net zo moeizaam gaan als destijds het maken van de wiskundige opgaven. Bij mij is in elk geval het geheel altijd meer dan de som der delen. Pff. Maak er allemaal een mooie dag van.