De Lunterse Beek

Ik stap binnen bij De Lunterse Beek. De geur van verse gebakken vis komt mijn neus binnen en ik weet direct dat dit zo’n onvergetelijk dorps moment wordt.
‘Wat kan ik voor je klaarmaken?’
‘Doe maar een kleine portie kibbeling met ravigotesaus. Of, nee maak er maar knoflooksaus van Kees.’
Kees gaat voortvarend aan de slag. Hij neemt wat stukjes vers gesneden witvis en haalt deze door het beslag en de bloem. Daarna gooit hij ze in de kokende olie. Het spettert zoals altijd wanneer verse  vis in de hete olie terecht komt en dat is deze keer niet anders. Het blijft altijd weer een onmogelijke vorm van protest. Door de hitte schroeit het beslag snel dicht en door de juiste temperatuur begint de vis  snel te garen.
Intussen pakt Kees een bakje om mijn portie  in te scheppen. Hij spuit  alvast wat knoflooksaus in het zijvakje en zet het klaar op de toonbank. Dan neemt hij een knisperend papieren zakje en slaat dit in een beweging met een vakkundige zwiep open. Anders nog iets? vraagt hij.
‘Nee, dat was het zal ik vast afrekenen, Kees?’
‘Ja dat is goed, dan wordt het €7,50.’
Ik betaal digitaal en dat staat in schril contrast met de ambachtelijke wijze waarop Kees doorgaans zijn vis bereid.
Daarna schept hij de gereedgekomen kibbelingen in het bakje, zet er een houten vorkje in en  stopt het geheel in het zakje en geeft het aan me.
‘Eet smakelijk maar weer.’
‘Dank je, tot ziens, Kees.’