Broodmeisje

Ken je die reclame van Tempo Team? Je weet wel,  die jongen die voor een uitzendbureau maar twee dagen ergens werkte? Afscheid nam met de woorden:” Het waren twee fantastische dagen! Iedereen bedankt.’
Iets soortgelijks overkwam mij de afgelopen twee maanden. Ik mocht op basis van een coronasubsidie als ondersteuner helpende welzijn een aantal taken verrichten in  een zorgcentrum voor ouderen.  Ik verzorgde er als ‘broodmeisje’ regelmatig het ontbijt. Smeerde een boterham of maakte griesmeelpap warm. Zo gepiept met een magnetron.  Ik ontdekte dat een schaar enorm handig is om de broodkorsten mee af te knippen. Niet elke oudere kan de korsten namelijk nog baas. Ook ontdekte ik dat zoetwaren favoriet zijn in dit huis. Jam,suiker,chocolade- en vruchtenhagel zijn het meest geliefde broodbeleg in de ouderenzorg. Het adagium ‘Slecht voor uw tanden’ gaat hier namelijk niet langer op. Ik maakte  kennis met een nieuw werkveld, nieuwe mensen en nieuwe problematieken en tragieken. Ik heb het met ontzettend veel plezier gedaan. Het waren twee fantastische maanden. We hebben samen gewandeld, ontbeten, koffie gedronken en gezellig gekletst. Elkaars leven,  zo oud als we zijn, weer van een paar leuke kleuren voorzien. We hebben gelachen, gesomberd en onze tegenvallers met elkaar gedeeld. Bovenal hebben we elkaar leren kennen in onze kwetsbaarheid en hulpbehoevendheid maar ook in onze zorg om elkaar. 
Ik ontdekte dat welzijn als onderdeel van de zorg van immens groot belang is.  
Iemand die daarvoor structureel wordt ingeroosterd kan van enorme meerwaarde zijn voor het welbevinden van de bewoners in het tehuis. Het geeft het leven van bewoners  kleur, er is iemand die wat meer tijd heeft voor hen. Indivdueel of in groepsverband. Gewoon een praatje, net even iets langer blijven  zitten, even luisteren. Een grapje maken of serieus ergens op ingaan en eventueel doormelden naar verplegend personeel.
Een spelletje dammen of Rummi Kub, samen een liedje zingen met een ukelele. De oude vrouw leeft helemaal op en gaandeweg komen steeds meer hele oude liedjes bovendrijven uit haar herinneringen. Ik heb gezocht naar raakvlakken met de bewoners en ze ook gevonden. Wat iedereen nodig heeft is heel divers en vergt een open houding van degene die dit werk wil doen. Je moet geinteresseerd zijn in de mensen, hun persoonlijke geschiedenis en hun beperkingen kunnen lezen maar bovenal  wat ‘zwaar’ is  weer wat licht kunnen maken. En het lichte zit in hele eenvoudige zaken zoals dat spelletje met ze doen, dat liedje met ze zingen, dat kopje koffie brengen. En als je niet rookt toch even naast de roker (uit de wind) gaan zitten kletsen.
Wanneer de ouderenzorg in Nederland durft inzetten op structureel hoge aandacht op welzijn komt dat veel mensen ten goede. Het verhoogt de kwaliteit van leven. En dat is nou juist zo belangrijk in die eindfase waarin de meesten verkeren.
Laat dat dan ook voortaan ons een zorg zijn.