Canvas-Muze

Dit canvas vormt de ondergrond. Onberoerd wacht het tot de eerste aanzet.
De toon waarmee wordt opgebouwd, laag voor laag, streek voor streek.
Vanuit het niets ontstaat het beeld dat hij voor ogen heeft. Dan zet hij bewust een stap terug. De afstand heeft hij nodig om bevestiging te krijgen van het beeld. Zijn vakkundig schildersoog wisselt van focus. Model-doek-model-doek.
Hij toetst het perspectief en speelt met de verhouding, de lichtval, de kleuren.
Er moet heel wat gebeuren vooraleer het beeld dat hier  ontstaat , zijn zeggingskracht verwerft.
Dat gaat niet vanzelf. Het vergt een zwoegen, lijden soms, worstelen met de materie die weerbarstig kan zijn. Het is dan wel geen  marmer of hout  dat weggestoken kan worden, het betreft verf en penseel, paletmes, gesso als ondergrond en een eerste opzet in houtskool. Een zoektocht naar de juiste toets, de juiste sfeer.
Het schilderij laat zich niet zo makkelijk verleiden, evenals de muze die model staat.
Voor die paar geldstukken ontkleedt ze zich makkelijker dan dat het schilderwerk zich prijsgeeft.  Maar de schilder is dankbaar voor zoveel vrijmoedigheid en zeker ook voor zo veel schoonheid. Het schilderij zelf daarentegen laat zich maar moeizaam winnen. Laag voor laag, streek voor streek komt het beeld tot leven op dit doek. Dit Canvas is de ultieme plaats voor haar. Hier hoort zij thuis. Vereeuwigd en omkaderd wordt  zij neergestreken volgens de regels van zijn zo geliefde kunst.