Stef

Er is ruimte voor ‘misschien.’

In lockdown op de 6e januari in het jaar 2021.   
Ik schrijf dit  in mijn woonkamer aan de eettafel terwijl vanuit de speakers een miniconcert klinkt van Stef Bos dat hij op 14 december 2020 mocht geven aan een dertig koppig publiek op het podium van De Flint in Amersfoort.
Stef Bos, is sinds ik met mijn lief ben, alle 25 jaren met ons meegegaan.
We hadden nog geen verkering maar gingen samen naar een concert van Stef in Vredenburg Utrecht. Vanaf dat moment zijn we elk jaar naar een concert geweest van hem. We hebben hem zien groeien als artiest, muzikant,tekstschrijver en performer. Stef is nooit een zanger geweest om het zingen maar een verhalenverteller die zijn liederen van een verhelderende inleiding voorziet. In dit optreden hier in de Flint kijkt hij terug op zoveel oude nummers, afgestoft en opnieuw vertolkt brengt hij troost met zijn optreden. Hij brengt een tekst bij jou binnen, levert deze af voorbij je buitenkant. Stef kan als geen ander bij je naar binnendringen. Juist door de manier waarop hij tijdens optredens direct contact heeft met de zaal. Wat hij te zeggen heeft tussen de nummers door snijdt hout, is herkenbaar en doet me beseffen dat waar hij  over schrijft en zingt uit ons aller leven is gegrepen. Stef Bos kwam dit jaar pas groots in de belangstelling bij een groter deel van het nederlands publiek door zijn deelname en bijdragen aan Beste Zangers. Ook daar bleef zijn wijze van performen overeind staan en teksten van zijn hand door anderen vertolkt kregen een nieuw leven. Tabitha en Sanne Hans lieten respectievelijk ‘Mijn land is jouw land’ en ‘Door de Wind’ werkelijk openbloeien en gaven het een nieuw gezicht. Het lijkt ook wel alsof de Coronacrisis hem de gelegenheid heeft gebracht om zijn grootste kwaliteit, die van trooster, voor het voetlicht te brengen via het programma Beste Zangers. Normaliter beweegt hij zich in de wereld van theater, houdt hij zich liever uit de publiciteit, beperkt hij zijn TV optredens zo veel mogelijk. Leeft deels in Zuid Afrika dus ver weg van Nederland.
En zie nu hier, dit optreden voor dertig man. Geen verschil met een volle zaal, ik zie en ervaar dezelfde begeestering, dezelfde vreugde, hetzelfde plezier die ik doorgaans bij zijn optredens ervaar. Tussen verschillende nummers door leest hij stukken voor uit de wereldliteratuur of een kinderboek.  Daarmee verrijkt hij de ervaring, kleurt een concert in met mooie accenten buiten het zingen van zijn liederen. Daarmee geeft Stef je ook een inkijk in zijn binnenwereld. Wat hij van belang acht, zinvol vindt om te delen heeft mij menigmaal  naar dezelfde schrijvers doen grijpen om me erin te verdiepen.  

Vanaf 1 maart 2020 niet meer kunnen spelen en dan dit concert geven.
Ik ben weer diep onder de indruk. Zodra het kan en mag gaan we er zeker weer heen.