Ik ga nu echt vertrekken dus geef me maar m’n hoed Mijn jas die pak ik zelf wel adieu het ga je goed Ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om En wat geweest is is geweest
Mijn streep heb ik getrokken. Ik moet er echt vandoor ik zet een wissel om en volg een ander spoor Ik ga nu weg ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om En wat geweest is is geweest
Wanneer ik uit het raam kijk en zie de zwarte nacht dan weet ik dat hij terugkomt en dat ik op hem wacht Ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om Want wat geweest is is geweest
Je gaat door diepe dalen soms voelt het even rot je blijft wachten op een antwoord je blijft hopen op een god Heb jij misschien een antwoord dan is dit wat je moet doen je moet vertellen wat je weet en niet je tijd verdoen
Ik kan de trein nog halen Ik loop op het station Ik wacht nog op de conducteur Ik sta al op ‘t perron dus als je meer weet dan een ander Dan is dit wat je moet doen ga op weg doe je verhaal En red ons allemaal Ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om want. . . Wat geweest is is geweest
Ik doormde dat ik speelde op het midden van een wolk Rutte en De Jonge gaven prikken aan het volk Ik viel door een gat in de hemel verliet de zaal voorgoed En toen ik terug op aarde kwam stond ik in Hellevoet-Sluis-Niet-Pluis.
De laastste aardverschuiving scheurt het land vannacht De Westerschelde schraapt zijn keel terwijl de Noordzee lacht De grond begint te schudden het land golft op en neer En van de zee gestolen land is er opeens niet meer Want Flevoland verdween vanzelf de wind nam Dronten mee En alles wat nog over was verdween weer terug in zee
Er loopt een man over het water Herman staat nog aan de kant Hij zet zijn voeten op de golven er is vast iets aan de hand Hij roept de jongste vissen boven en zijn vrienden staan versteld Hebben nog niet in de gaten dat hun haren zijn geteld
Ik hoor een oude man Jaïrus huilen als een wolf bij volle maan Omdat zijn dochter hem al stervend veel te vroeg is voorgegaan Hij kust de beide natte voeten valt wanhopig op de grond Met op zijn lippen maar één bede. God, maak mijn kind gezond.
Er gaat een timmerman naar binnen komt weer naar buiten met het kind Een wonder is hier zo voltrokken er is niemand die dat lastig vindt Ik zie een Rabbi op een ezel wordt hier als koningszoon onthaald En de massa heeft niet in de gaten welke prijs hij straks betaalt
De nagels slaan genadeloos de nagels door zijn hand Het kruis wordt overeind gezet zijn bloed omhelst dit land Een moeder scheurt haar kleren dit zwaard snijdt door haar ziel Zo wordt haar zoon dus toch die steen waar een ieder over viel
Soldaten zijn het zat en willen graag naar huis maar werpen eerst het lot daaronder bij het kruis Ze spelen om zijn kleed met bloed besmeurd En niemand wacht er op zijn beurt
Twee dieven hangen naast hem aan het hout Een schaamt zich dood de ander laat het koud Hij scheldt en vloekt en schreeuwt het uit Red toch jezelf man maak eens wat geluid. . . .
‘Eloi, eloi, Lama Sabachtani.’
Ik ga nu echt vertrekken dus geef me maar m’n hoed Mijn jas die pak ik zelf wel adieu het ga je goed Ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om En wat geweest is is geweest
