Ik ga nu echt vertrekken.

Ik ga nu echt vertrekken
dus geef me maar m’n hoed 
Mijn jas die pak ik zelf wel
adieu het ga je goed
Ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om 
En wat geweest is is geweest

Mijn streep heb ik getrokken.
Ik moet er echt vandoor
ik zet een wissel om
en volg een ander spoor
Ik ga nu weg ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om
En wat geweest is is geweest

Wanneer ik uit het raam kijk 
en zie de zwarte nacht
dan weet ik dat hij terugkomt
en dat ik op hem wacht
Ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om
Want wat geweest is is geweest

Je gaat door diepe dalen
soms voelt het even rot
je blijft wachten op een antwoord
je blijft hopen op een god
Heb jij misschien een antwoord
dan is dit wat je moet doen
je moet vertellen wat je weet
en niet je tijd verdoen

Ik kan de trein nog halen
Ik loop op het station
Ik wacht nog op de conducteur
Ik sta al  op ‘t perron
dus als je meer weet dan een ander
Dan is dit wat je moet doen
ga op weg doe je verhaal
En red ons allemaal
Ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om want. . .
Wat geweest is is geweest

Ik doormde dat ik speelde op het midden van een wolk
Rutte en De Jonge gaven prikken aan het volk
Ik viel door een gat in de hemel verliet de zaal voorgoed
En toen ik terug op aarde kwam stond ik in Hellevoet-Sluis-Niet-Pluis.

De laastste aardverschuiving scheurt het land vannacht
De Westerschelde schraapt zijn keel terwijl de Noordzee lacht
De grond begint te schudden het land golft op en neer
En van de zee gestolen land is er opeens niet meer
Want Flevoland verdween vanzelf de wind nam Dronten mee
En alles wat nog over was verdween weer terug in zee

Er loopt een man over het water Herman staat nog aan de kant
Hij zet zijn voeten op de golven er is vast iets aan de hand
Hij roept de jongste vissen boven en zijn vrienden staan versteld
Hebben nog niet in de gaten dat hun haren zijn geteld

Ik hoor een oude man Jaïrus huilen als een wolf bij volle maan
Omdat zijn dochter hem al stervend veel te vroeg is voorgegaan
Hij kust de beide natte voeten valt wanhopig op de grond
Met op zijn lippen maar één bede.  God, maak mijn kind gezond.

Er gaat een timmerman naar binnen komt weer naar buiten met het kind
Een wonder is hier zo voltrokken er is niemand die dat lastig vindt
Ik zie een Rabbi op een ezel wordt hier als koningszoon onthaald
En de massa heeft niet in de gaten welke prijs hij straks betaalt

De nagels slaan genadeloos de nagels door zijn hand
Het kruis wordt overeind gezet zijn bloed omhelst dit land
Een moeder scheurt haar kleren dit zwaard snijdt door haar ziel
Zo wordt haar zoon dus toch die steen waar een ieder over viel

Soldaten zijn het zat en willen graag naar huis 
maar werpen eerst het lot daaronder bij het kruis
Ze spelen om zijn kleed met bloed besmeurd
En niemand wacht er op zijn beurt

Twee dieven hangen naast hem aan het hout
Een schaamt zich dood de ander laat het koud
Hij scheldt en vloekt en schreeuwt het uit
Red toch jezelf man maak eens wat geluid. . . . 

‘Eloi, eloi, Lama Sabachtani.’

Ik ga nu echt vertrekken
dus geef me maar m’n hoed 
Mijn jas die pak ik zelf wel
adieu het ga je goed
Ik ben de laatste op het feest, kijk niet meer om 
En wat geweest is is geweest