Lachen

Het vergt even wat denkwerk om een onderwerp te kiezen dat niet zo voor de hand ligt als bijvoorbeeld corona of de verkiezingsuitslag en daarop volgend de formatie verkenningen. 
Ik wil het vandaag eens hebben over iets positiefs, namelijk de menselijk lach.
Die is in elke taal hetzelfde. We lachen allemaal in dezelfde taal. Een universele gezichtsuitdrukking, net als angstige blikken. Zodra we die non verbale signalen zien weten we hoe laat het is. De ander is vrolijk of maakt zich ergens vrolijk over of de ander is ergens bang voor.  De lach, is voor de mens de ontsnapping uit benarde situaties. We relativeren er ons gedrag mee, we lachen om onze eigen vergissingen. We lachen om de misstappen van een ander. We halen er angels mee uit spannende situaties. De humor is een dankbaar instrument om dat wat ondraaglijk lijkt weer draaglijk te maken. Dat humor niet aan iedereen gegeven is is jammer genoeg. Je zult toch maar niet in staat zijn om uit situaties te ontsnappen omdat je er het komische of absurde niet van kunt inzien. Of je bent zo geprogrammeerd vanuit je levensbeschouwing dat humor ver buiten je kring plaatsgrijpt omdat het nu eenmaal taboe is verklaard. Je hebt jezelf er als het ware immuun voor gemaakt. Veel fundamentalistische religieuzen hebben daar geen last van. Van humor bedoel ik dan. Overigens , hoe zou je last kunnen hebben van humor, denk ik ineens. Ja alleen wanneer je het voor jezelf vanuit een zeker geloofskader of denkkader als zondig hebt verklaard. Je hebt  ook mensen die van nature geen gevoel voor humor hebben en nergens de lol van in kunnen zien. Dat zijn de ‘azijnpissers’ binnen het mensdom. Wanneer je zo iemand tegenkomt hoor je het meteen aan de manier waarop ze in het leven staan. Niets is goed, niets is leuk, en alles begroot ze , is ze teveel of zonde van je tijd, je geld, je moeite. Maar volgens mij is met dat soort mensen ook iets universeels aan de hand. Ze snappen het leven niet, zien elke stap die ze zetten, elke ademtocht die ze maken als een plichtpleging jegens het bestaan en ja, dan kost het moeite en valt er nooit meer iets te lachen. Wanneer je alles vanuit die invalshoek bekijkt, ervaart en beoordeelt mis je kennelijk de essentie van veel situaties. Dan leidt je een sober, zuinig, zuur leven. Vandaar het ‘azijn’ natuurlijk. Terwijl ‘azijn’ ook goede kanten heeft. Het brengt smaak  aan gerechten, mits zorgvuldig gedoseerd, natuurlijk.
Azijn kan helpen bij kalk- en schimmelnagels of schoonmaak in huis. Azijn wordt gebruikt in de chemie. Kortom zelfs met azijn kun je nog wel eens lachen. Maar als je zelf een ‘azijnpisser’ bent is elke dag, elk moment zuur genoeg. Gelukkig lachen we allemaal in dezelfde taal. Het wordt pas echt grappig als je een azijnpisser betrapt op een poging tot lachen als een boer met kiespijn. Het ziet er gewoon niet uit maar we begrijpen het allemaal. Het mooiste blijft toch wanneer bij een  lach de ogen meedoen.