Vertrouwen I

Kan ik de politiek nog wel vertrouwen? De afgelopen jaren laten zien dat er nogal wat misgaat in Den Haag. In de eerste plaats gaat het mis in de kamer zelf met de manier waarop men daar met elkaar debatteert. De ‘Doe normaaltjes’ en de ‘Doe zelf normaaltjes’ zijn er gemeengoed geworden. De Wellevendheid is gelaten voor wat die ooit was en het idee dat men daar in de stoel mag zitten als vertegenwoordiger van het volk is haast verdwenen. Er heerst een managerscultuur en managers hebben vaker iets op met het halen van targets in plaats van met de mensen waar ze mee samenwerken.  De roep om hogere straffen, betere controle en nadrukkelijker opsporen van uitkeringsfraudeurs zijn er voorbeelden van. De verharding die al jaren op internet gaande is vertaalt zich meer en meer naar het dagelijkse leven en komt nu ook in de dagelijkse politieke omgang naar boven. Ik zie zo vaak tijdens debatten kamerleden en bewindslieden op hun Ipad of telefoon bezig. Ze zijn dus fysiek in de ruimte aanwezig maar met hun aandacht duidelijk ergens anders. Waar vroeger af en toe een bode een bewindspersoon een briefje toeschoof  weten we nu niet meer wie er wat appt van buiten de kamer. Het is slecht voor het vertrouwen in de zuiverheid van het debat. Daar zou ik wel eens een onderzoek naar willen zien. Naar de vraag: In hoeverre beinvloeden appjes  die binnekomen tijdens debatten de gang van zaken direct of indirect. 
De controlerende overheid is gaan werken met algoritmes en computerprogramm’s die alles voorrekenen, doorrekenen en waneer een uitkomst niet in het model past wordt het besluit niet genomen. Andersom geredeneerd, er wordt enkel een besluit genomen op basis van doorgerekende modellen. Dus niet meer op basis van principes of politieke idealen. Er worden geen echt menselijke keuzes meer gemaakt. En daarmee worden debatten per definitie een schijnvertoning. 
Uitkeringsgerechtigden komen terecht in een digitaal domein waar ze binnen hun situatie geen levend persoon ontmoeten maar enkel in verbinding staan met een digitaal systeem. Daar vullen ze hun gegevens in en het systeem  kent op basis van algoritmische modellen een uitkering toe. Enkel zijdelingse vragen worden in een chatomgeving afgehandeld waarbij de vraag nog altijd  overeind blijft of je niet domweg met een chatbot van doen hebt of dat er aan de andere kant van de lijn een mens van vlees en bloed zit. Alleen al het feit dat je je dit moet afvragen is schrijnend genoeg. Daartegenover plaats ik de roep om meer samenhang in onze maatschappij. Ja, hoe verdwijnt die samenhang? Nou hierdoor dus, door het onpersoonlijk maken van contact tussen uitvoerende overheidsinstanties en de burger die zijn burgerplichten wil vervullen.
En dan vraagt de politiek eens in de vier jaar om het vertrouwen en de stem van diezelfde burger? Ik heb er steeds meer moeite mee en ik vraag me af hoe dit toch komt.
Ik snap dat ons land geregeerd moet worden, dat er keuzes gemaakt moeten worden, dat regels moeten worden opgevolgd, dat misstanden moeten worden rechtgezet.
Maar daartegenover ontmoet ik een overheid die wegkomt met een zichzelf demissionair verklaren en overgaan tot de orde van de dag.
Ik ontmoet een overheid zonder ‘actieve herinneringen’ aan cruciale momenten in het politieke handwerk.
Ik ontmoet een overheid die bonnetjes niet kan vinden terwijl ze er later toch blijken te zijn.
Ik ontmoet een overheid die geen schild meer vormt voor haar burgers maar de focus heeft op het opsporen van misstanden, fraudeurs terwijl er bakken met geld over de balk worden gesmeten aan testcontracten die niet gebruikt worden.
Ik ontmoet een overheid die de sociale zekerheid verder wil afbouwen (Wobke) en zich verschuilt achter eerder gedane voorstellen. Dit presenteert als onderdeel van een pakket waarvan in elk geval eerder de richting al is vastgesteld. Liberale poitiek met de C van Calculerend in plaasts van Christelijk. Dus vanuit die hoek verwacht ik ook geen grootste daden meer. We komen er langzaam dus wel uit. Liberaal wordt het niet, CDA-liberaal ook al niet en Boreaal al helemaal niet. Blijven toch een aantal middenpartijen over zoals CU D66 PVDA GL en SP. Maar wat vind ik zelf van belang voor het land waarin ik woon?
Daar ga ik nu eerst maar eens over nadenken. Daar kom ik een volgende keer op terug.