‘Het leven is kut.’ Jeroen van Merwijk

Kijk daar gaat van Merwijk.
Dit is het laatste wat we van hem zullen horen.
Aan hem gaat een groot talent verloren
Maar dat staat buiten kijf.
Je kunt nog zo  dapper blijven zeggen: ‘Ik blijf’
Leven is een ziekte tot de dood en kent voor iedereen een eind
Vandaag is het allemaal te doen om Jeroen.

Afgelopen winter las ik zijn boekje:’Kanker voor beginners.’ En het was een luchtig, tragisch, komisch boekje waarin hij zijn worsteling met de ziekte niet echt als een worsteling beschreef, eerder een aanvaardingsproces. Het is zoals het is en anders niet.
Het afgelopen jaar was hij ineens vaker in beeld, Cornald Maas maakte een uitzending met hem ‘Volle Zalen’ kijk vooral terug. Frits Spits had hem tot twee maal toe in de uitzending Taalstaat op zaterdagochtend. Een vriendengroep bracht een CD uit met 30 liedjes van de hand van van Merwijk en zelf zong hij daarop het laatste lied Mijn vriend de dood. Jeroen heeft tot op het laatst volgehouden in zijn ironische benadering van zijn eigen dood zoals hij ook altijd ironisch in het leven stond. Een Edison viel hem nog ten deel en daarmee was naast zijn carriere in de figuratieve kunst de zaak voor hem wel compleet.
 

Lieve Jeroen, rust zacht, zing en schrijf lekker door waar je je ook mag bevinden. Maak vooral veel mooie tekeningen en schilderijen op de manier zoals jij alleen dat kan.
We treuren niet om jou maar dragen je mee in onze herinneringen vol dankbaarheid en met een glimlach. En dood, ach wat is de dood? Je vriend dus.

Zelf zou je  vast gezegd hebben :’Het leven was toch al kut , dit kan er ook nog wel bij.’