Affectie

Affectie, knuffelen,aanraking. God wat mis ik dat het laatste jaar.
Het met elkaar staan ouwehoeren met een biertje aan de toog en af en toe een klap op de schouder geven of krijgen. Als bevestiging van je bestaan. Of samen een kerkdienst beleven, een voorstelling bijwonen in theater, het ‘erbij’ te kunnen zijn in eenzelfde ruimte op eenzelfde tijd. Een braderie bezoeken, een carnaval viering bijwonen of een jaarmarkt. Een ding is mij heel duidelijk geworden dit afgelopen Coronajaar. Dat is dat wij als mensen bestaan in relatie tot elkaar en dat een digitaal domein nooit en te nimmer dat kan vervangen. Die illusie die ons door high tech bedrijven wordt voorgehouden is nu echt wel doorgeprikt. Het is een handig hulpmiddel maar niet meer dan dat. Een zoommeeting haalt het niet bij een live bijeenkomst in een lokaal met een docent voor je en medestudent naast je. De dimensionaliteit die dat met zich meebrengt is essentieel voor ons mens zijn. 

We bestaan in de ontmoeting van en met de ander. Buber zei het al in Ich und Du op theologisch filosofisch vlak maar als we vandaag de dag gewoon om ons heen kijken zien we het zelf ook wel. Je kunt nog zo’n mooi concert beluisteren op de meest fantasiche stereoinstallatie, de dimensionaliteit van een live ervaring wordt bij lange na niet gehaald. Die zit hem namelijk niet alleen maar in goed geluid maar ook in beeld, geur, gevoel, tijd,en. . . Het samen met anderen beleven, het kopje koffie in de pauze, het naast elkaar staan bij de pisbak of handen wassend op toilet. De nazit na de voorstelling en even praten met je partner, vriend of vreemde over wat je die avond, die voorstelling hebt beleefd.
Die anderhalve meter afstand en het onaanraakbaar zijn, in de huidige pandemietijd, is fnuikend voor onze ontwikkeling als mens. Het levert een vervreemding op die ongekend is bij de mensheid. Alsof we in een science fiction achtige sfeer zijn aanbeland. Dystopisch haast zijn we terechtgekomen waar we helemaal niet willen zijn. Ik moet denken aan de onaanraakbaren uit de bijbel. De melaatsen die buiten de muren van de stad moesten overleven, niet binnen mochten komen, waar geen mens aandacht voor had en waar iedereen met een grote boog omheen liep. Dat gevoel heb ik soms nu in het klein wanneer iemand mij te dicht nadert in de supermarkt of op drukke momenten in het straatbeeld. Nooit eerder heb ik me met dat gevoel in de grote stad begeven en sinds Corona is het niet meer weg te denken uit mijn bestaan. Ik begrijp dan ook niets van diegenen die bij hoog en bij laag beweren dat het allemaal een complot is, een inperking van vrijheid een aanslag op onze menselijkheid.  Ja dat is het zeker, een aanslag op onze menselijkheid maar we moeten ook eerlijk zijn. 

We hebben ons met zijn allen zelf  in deze situatie geglobaliseerd. Enkel door onze oeverloze reisbewegingen heeft de pandemie zich zo snel over de wereld kunnen verspreiden. Enkel door onze oeverloze zelfbepaling heeft  het virus kunnen overspringen van dier , via een tussenstation, op de mens en is het in het menselijke systeem terecht gekomen. Door de wijze waarop we onze dieren bij elkaar stopten, ons niets aantrokken van regelgeving omtrent het nuttigen van wild, vleermuizen, of het bij elkaar zetten van levende have zonder gepaste maatregelen na te leven. Er is gewaarschuwd, het was een kwestie van tijd en inderdaad we hebben het als mensheid voor elkaar. 

Zo ver liggen we met ons zelfbepalende gedrag niet af van Adam en Eva. Misschien is dat dan wel de boodschap van Genesis 3. Ik wil hier niet te belerend zijn of te moralistisch, hoewel, waarom niet? We spreken inmiddels over feiten. Namelijk covid 19 heeft enkel  voet aan de grond gekregen in ons eigen immuunsysteem door ons eigen gedrag. Er zijn maatregelen en adviezen uitgebracht en wanneer je je daaraan houd kun je voorkomen dat je ziek wordt. Kun je voorkomen dat het ook in jouw immuunsysteem terechtkomt. Doe je dit niet dan kun je serieus ziek worden.
Hoopvol is en blijft dat gezamenlijkheid  gezorgd heeft voor werkende vaccins die ons uit deze benarde positie kunnen halen. Er is enkel nog geduld nodig en naleving van de gemaakte afspraken.
Genesis 3 is voor mij dichterbij dan ooit. 
Ons zelfbepalend gedrag wordt serieus op de proef gesteld, tevens worden we getest op saamhorigheid, een aspect van onze samenleving dat we zo lang geleden achter ons lieten.
De afspraak was en is simpel.
Eet niet van de boom van de kennis van goed en kwaad of in de huidige situatie blijf binnen, hou afstand, hou je aan de regels en volg adviezen op ,na de volledige  vaccinatie komt er ruimte eerder niet.