Rob Kemps

Matthijs gaat door. Een programma waar ik naar uit kijk. Elke zaterdagavond ben ik weer nieuwsgierig welke gasten hij aan tafel heeft, welke muziek er zal klinken en over welke onderwerpen er gesproken zal worden. Ik heb nog geen enkele keer een moment gehad dat ik wilde wegzappen. In tegenstelling tot wat doorgaans beweerd wordt over het gebruik van muziek in dit soort shows. Er zijn geen zapp momenten in dit programma. Tenmisnte niet voor mij. Sven Figee heeft een heerlijke band tot zijn beschikking. Er wordt afwisselende muziek aangeboden en nergens wordt het oppervlakkig. Zo ook afgelopen zaterdagavond. Een ,voor deze barre tijden, goed gekozen onderwerp humeurmanagement! We kunnen wel wat luchtigheid gebruiken dacht ik zo. En de vraag op zich: Waar wordt je blij van of waar wordt je vrolijk van is op zichzelf al een vraag die de nodige lucht verschaft. Het heeft mij in elk geval maar weer eens bij mijn eigen gevoel voor humor bepaald en aangezet om met die vraag eens bezig te gaan. Waar wordt ik vrolijk van? Dat ga ik hier nog niet vertellen. Dat hou ik nog even voor mezelf, als u het goed vindt.

Dan het interview met Rob Kemps. Een verademing hoe naturel die jongen blijkt te zijn.

Ik maakte voor het eerst kennis met zijn activiteiten tijdesn de europese kampioenschappen damesvoetbal waarbij zijn hit links-rechts was omarmd als anthem van de oranjeploeg. Doorgaans heb ik niet zoveel op met feestmuziek en ik had dan ook, eerlijk gezegd, een vooroordeel over deze carnavaleske snuiter.

Tot ik afgelopen zomer het programma De Camping van Nick en Simon voorbij zag komen. Daar bleef ik hangen bij een van de eerste afleveringen en besloot het te blijven volgen. In deze Coronatijden was dat ook een programma dat mij de nodige lucht verschafte. In een van die afleveringen was ook Rob Kemps te gast en daar ontdekte de kijker dat hij mooie verhalen kon vertellen. Hij gaf de andere gasten in die uitzending een rondleiding over een begraafplaats en vertelde honderduit over allerlei weetjes van personen die daar lagen begraven. Het was duidelijk iemand met een totaal andere inhoudelijkheid dan ik in eerste instantie vanuit mijn vooroordeel had vermoed.

In elk geval was zijn voorliefde voor het bezichtigen van begraafplaatsen en wat dat met hem deed een bijzondere kant van de man. Daar werd mijn beeld al bijgesteld.

Onlangs in de slimste mens en de nasleep daarvan bij Jinek zat hij samen met Matthijs aan tafel en het gesprek kwam op het franse chanson, Brel en Aznavour. Dat gesprek kreeg gisteravond aan tafel bij Matthijs een mooi vervolg en ik zie uit naar het daar aangekondigde reisje van die twee naar Parijs om samen een zoektocht te houden naar het franse chanson. Ik kan niet wachten om Rob Kemps met Matthijs over Per La Chaise te zien lopen langs graven van beroemde franse zangers en zangeressen en dan Rob Kemps te horen vertellen. Hij bezit een natuurlijkheid die mij overtuigt, en blijft daarbij volkomen zichzelf. Geen rol, geen maniertjes maar echtheid die de nederlandse Televisie zo nodig heeft.