Verbazend

Met stijgende verbazing volg ik de ontwikkelingen bij het FVD. Eigenlijk wil ik het helemaal niet hebben over die partij. De reden ligt voornamelijk in het dedain waarmee meneer Baudet het huis van de democratie toespreekt. Er spreekt geen enkel respect uit. En wanneer ik hem nu hoor fulmineren tegen de mensen uit de provincie die voor FVD in de provinciale staten zijn gaan zitten wordt mijn antipathie tegen de persoon Baudet alleen maar groter. De mensen in de provinciale staten zitten er dankzij hem. Baudet profileert zich hier als de reddende Messias die als redder van dit avondland te boek wil staan. Hij kijkt neer op mensen die niet gestudeerd hebben of belezen zijn. Hij achtte het ook beneden zijn waardigheid om in de tweede kamer deel te nemen aan discussies die in zijn ogen niet van belang waren. Het harde politiek handwerk weigert hij uit te voeren. Hij schijnt daarmee liever op de achtergrond te opereren en dan nog het liefst enkel op zijn eigen intuïtie. Dat de grootste groep nu uitstapt is enkel omdat die eindelijk hebben ingezien hoe solistisch meneer Baudet in wezen opereert. Hij duldt ook geen tegenspraak, laat staan dat hij open staat voor feedback. Ik vraag mij werkelijk af hoe zijn promotie bij prof Cliteur destijds gegaan is. In de aanloop naar je afstuderen heb je toch regelmatig feedback te verwerken van je mentoren zou je zeggen. Niet zo bij meneer Baudet die oreert er inmiddels weer lustig op los wetend dat de meeste blokkades voor hem nu wel verdwenen zijn. Nu kan hij zich omringen met een tweede lichting ‘volgers’ die zich herkennen in zijn ideeën. Het grijs-blauwe van zijn kostuum helt langzaam over naar Bruin. Erkenbranders op de achtergrond houden zijn slippen al vast en intussen koketteert Baudet met Amerikaanse alt right sympathisanten, complottheorieën en in de toekomst zal hij zich vast wel steeds openlijker uit gaan spreken over ‘netelige kwesties’. Inmiddels kan hij zijn partijkantoor weer gewoon bezoeken. Hij moet dus al weer de beschikking over een sleutel hebben. Wat ik echter schrijnend vind is dat zoveel kiezers die op hem gestemd hadden nu alsnog bedrogen uitkomen. Teleurgesteld zullen ze de conclusie trekken dat de politiek, zelfs met een nieuwe partij, tot teleurstellingen leidt. Het is te hopen dat diezelfde teleurgestelde kiezers bij volgende verkiezingen eieren voor hun geld kiezen en terugkeren naar gevestigde partijen die zichzelf al decennia lang hebben bewezen als betrouwbare partijen waar het gaat om interne democratie en respect voor de rechtsstaat. Dat je in dat geval dus beter op zoek kunt gaan naar een partij die het dichtst bij jouw opvattingen past lijkt me de meest snelle weg om terug te keren naar een gezond politiek klimaat. Niemand zal voor de volle honderd procent zijn eigen ideeën en opvattingen terugvinden bij een partij naar eigen keuze. Er zullen altijd zaken blijven waar je als kiezer net iets anders over denkt. Ook de kiezer zal water bij de wijn moeten doen, het compromis moeten sluiten met zichzelf. Je kunt hou eenmaal niet alles hebben. Waar je in elk geval wel naar op zoek kunt is stabiliteit en betrouwbaarheid in plaats van LPF achtige toestanden en nu inmiddels FVD achtige toestanden. Die zijn, zo blijkt, nog vele malen erger. Wat mij betreft is Baudet’s rol als politiek activist in de Nederlandse politiek volkomen ongeloofwaardig geworden. Ga snuiven aan je lavendel zakje naast je , speel op je vleugel en troost je als een ware romanticus met de klanken van een nocturne van Chopin.