Opgebrand.

Heeft het ooit geregend uit jouw ogen?Ik bedoel dat het er echt met bakken uit kwam zetten? Niet te stelpen gewoon.Dat je natte schoenen kreeg van het janken? Dat je gebroken was door wat je overkwam en teleurgesteld was of gewoon compleet overwerkt?En dat je niet op kon houden met janken, er geen rem meer voor kon vinden?

Wanneer je antwoord op deze vragen “Ja” is ben je van ver gekomen, overspannen is misschien een groot woord maar ‘opgebrand’ zit er niet ver naast. Je hebt in elk geval behoorlijk wat verstookt.Kijk wanneer iemand echt overspannen is geraakt zie ik altijd het volgende beeld voor me.Je bent een gitaar en speelde tot voor kort met 6 snaren. Mooie akkoorden, soms een lekkere solo. In elk geval klinkt het lekker alles klopt vult elkaar aan.Dan ineens ben je opgebrand en knappen er een of twee snaren.

Je moet opnieuw leren spelen. Nieuwe akkoorden zoeken die kloppen, die klinken en na een redelijke poos speel je weer maar nooit meer als voorheen. Je hebt namelijk nog maar vier snaren over. Ok, Ukelele, Banjo of Viool speel je ook met vier snaren maar het klinkt allemaal anders, minder vol. Het is overduidelijk dat je hebt moeten resetten. Je bent opgebrand en bent wat snaren kwijt, voorgoed. Die twee of drie die geknapt zijn krijg je niet meer terug. De muziek is weg . Je creativiteit staat stil en zin in nieuwe dingen ontbreekt.“Nu even niet’” denk je iets te vaak maar je kunt niet anders.

Die rust pakken, de stilte van het zalige niets is levensreddend voor je geest.

En dan, eindelijk wanneer dat hele vliegwiel eindelijk een poosje stilstaat, maar dan ook echt helemaal stil. Pas dan functioneert diezelfde stilte als een helende regen in je geest.

En zoals iedereen weet, het is de logica van elke weerman in nederland, na regen. . . .komt zonneschijn! Vanuit die rust ontstaan nieuwe openingen voor creativiteit, zingeving en verbinding met de wereld om je heen. Wees gezegend met, af en toe bewust of niet bewust opgezochte, helende stilte. Fijne dag allemaal.