De jonge man wilde zijn zinnen even verzetten. Zoveel tijd binnen zitten hadden op hem invloed gehad en zijn onrust was de laatste dagen sterk toegenomen. Om zijn rusteloosheid enigszins te bedaren slenterde hij bewust langzamer dan hij gewoon was door de straten van zijn dorp. Tijdens het lopen moest hij denken aan de woorden die meneer pastoor zo vaak herhaalde tijdens het opdragen van een mis. “Heer ontferm u….” Deze woorden, dit ene zinnetje sluimerde diep in zijn hoofd en bij elke stap die hij zetten herhaalde hij het als een bezwerende mantra. Het groeide in zijn hoofd uit tot een wandelgebed. “Vreemd.”: dacht hij. “Gewoonlijk bid ik nooit en nu ineens?
Ontferm u Heer over ons, volgevreten westerse succesmens.
Ontferm u Heer over ons mensen die deze aarde schaamteloos blijft uitzuigen, leegroven en vervuilen.
Ontferm u Heer over ons dat wij zo vervreemd zijn van elkaar, zo gericht op onszelf en zo makkelijk voorbijgaan aan de noden van de ander. Ze gewoonweg niet meer zien.
Ontferm u Heer over de beleggers wiens meer nooit genoeg lijkt.
Ontferm u Heer over dokters en verplegers die zich kapot werken om levens te redden, zieken te verzorgen.
Ontferm u heer over alle zielzorgers van welk geloof dan ook, Christen, Moslim, Hindoe, of Jood, die stervenden begeleiden en troost proberen te bieden aan hen die achterbleven.
Ontferm u over uitvaartleiders die zich moeten aanpassen aan de nieuwe regels.
Ontferm u over chemici, wetenschappers, doktoren, onderzoekers die een uitweg zoeken voor de crisis.
Ontferm u Heer over deze wereld waarin de hele mensheid gevaar loopt en we weer leren afhankelijk te zijn van elkaar. Help ons om de wijsheid daarvan te ontdekken.
Ontferm u Heer over de onderzoekers die werken aan een vaccin tegen het virus.
Ontferm u Heer over onze onzekerheden en onze grenzeloze drang naar zelfverwerkelijking.
Ontferm u Heer over diegenen die niets hebben, geen land om in te wonen, sterker nog door oorlog hun land moesten verlaten en in kampen leven zonder enige bescherming of noodzakelijke afstand.
Ontferm u Heer over de gevluchte kinderen zonder ouders Ontferm u Heer over bootvluchtelingen uit verre landen gestrand op voor hen onbekende kusten.
Ontferm u Heer over eenzame en geïsoleerde ouderen in verpleeghuizen.
Ontferm u Heer over ouders die hun kinderen niet kunnen ontmoeten.
Ontferm u Heer over hen die niet begrijpen, aan wie het niet is uit te leggen voor wie elke structuur die rust brengt voor hen ineens verandert.
Ontferm u Heer over ouders die hun kind thuis moeten houden, les moeten geven, hun werk moeten doen.
Ontferm u Heer over de onnadenkendheid van zovelen die een eenvoudige oplossing voorstaan en te snel weer over willen gaan tot de orde van de dag.
Ontferm u Heer over bestuurders die in deze tijden impopulaire maatregelen moeten nemen.
Ontferm u Heer over al die naties die in rep en roer zijn en een uitweg zoeken uit deze crisis.
Ontferm u Heer over ondernemers die hun bedrijf weg zien smelten en afstevenen op een faillissement.
Ontferm u Heer over de verwarde geesten die het allemaal maar onzin vinden en zelf de grootste onzin blijven verkopen met een passie die dodelijk kan zijn.
Ontferm u Heer over ons en geef ons wijsheid om de juiste keuzes te blijven maken die goed zijn voor de aarde, goed zijn voor de mensheid.
Ontferm u Heer over ons en help ons weer te leren luisteren naar elkaar.
Ontferm u Heer en spreek tot ons in een taal die we weer verstaan.
Na de zoveelste afslag genomen te hebben was de jongeman terug op de hoofdstraat. Hij zag weer meer mensen in het straatbeeld, op gepaste afstand met elkaar een praatje maken. De winkels waren open maar niet meer dan drie klanten tegelijk in de winkelruimte.
Op de brink zaten mannen naast elkaar in het zonnetje te genieten van de warmte.
Het leven komt weer op gang maar in een ander tempo. De beschikbare ruimte wordt anders benut en ingevuld. De jongeman zag het goed. Het dorp zucht onder de huidige regels. Wat niet kan kan ook niet wordt hier terdege beseft. Het grote sterven wordt regelmatig door de klokken aangezegd . Waar de klokken meestal oproepen tot bezinning en kerkbezoek is het nu steeds een waarschuwing of aankondiging van weer een dode die wordt weggebracht. Hij denkt aan wat allemaal niet door kan gaan. Geen zomerfeest dit jaar en vijfenzeventig jaar bevrijding kan ook niet worden gevierd zonder aanpassingen. Brengt deze afstand ons ooit nog samen? gaat het door hem heen. Of is mijn idee van ‘samen’ vanaf nu voorgoed veranderd? Dan staat hij stil voor het beeld van een vrouw in klederdracht. Toonbeeld van een vergeten tijd. Toonbeeld van deugdzaamheid en wijsheid. In gedachten begint hij een gesprek met haar. Mevrouw heeft u soms een goed advies voor mij? Nu we hier zo samen staan? Haar reactie was confronterend.
Ik heb de oorlog meegemaakt.
We mochten niet naar buiten.
en ’s avonds was het kranten plakken
voor ongebroken ruiten
Er was niets in de winkel
Dus hamsteren kon ook al niet
En ja ook toen vielen er de doden
Ook toen was er verdriet
Maar al die jaren voorspoed
Maakte jullie blind
En nu blijkt dus weer opnieuw
Hoe het lot verbind
Nu is het even moeilijk
Nu doet het zeker pijn
Ik sta hier al een tijdje
En weet dit gaat voorbij
Ik blijf voorlopig hier wel staan
En zie met lede ogen aan
Hoe de mensheid niet verandert
Niet eerder dan na grote rampen
Niet eerder dan nadat ze
met tegenspoed heeft moeten kampen
Hoogmoed komt voor de val
De dood zou inzicht moeten geven
Maar de eigengereidheid van de mens
Is onverminderd groot gebleven.
De Schrijvende Hollander 