Voor jou en mijn veiligheid

Dat deze Corona crisis ons een spiegel voorhoudt en ons laat zien wat voor volk we ten diepste zijn is mij wel duidelijk. Ik vraag me momenteel ook steeds meer af wat kan ik hier zelf van leren? Hoe ga ik bijvoorbeeld zelf om met regels en afspraken die gemaakt worden in het kader van de bestrijding van het virus. Ben ik een gezagsgetrouw iemand die zich volgzaam opstelt of ben ik een notoire zelfbepaler die overal zijn vraagtekens bij blijft zetten. En wat levert mijn houding me daadwerkelijk op?

Ik beschouw mezelf als redelijk volgzaam en waar het de afgekondigde maatregelen betreft probeer ik mij dan ook zo veel mogelijk eraan te houden. Aangezien ik tot de risicogroep behoor ben ik ook een risicomijder. Ik vermijd plekken zoals drukke supermarkten, doe dus zelf geen boodschappen meer. Ik bezoek daardoor ook geen winkels en als het onverhoopt niet anders kan vermijd ik lange wachtrijen bij bijvoorbeeld de apotheek. Als ik al buiten ben loop ik een eindje om en kies daarvoor steeds de minder drukke momenten van de dag en de minder drukke wegen om te bewandelen. Ontmoet ik buurtgenoten tijdens de wandeling dan houd ik bewust de voorgeschreven afstand. Ik krijg ook van de ander terug dat die het net zo bevreemdend vind als ik maar die gedeelde ervaring maakt ook dat dat ons direct weer verbindt. Ik leer meer om te kijken naar buurtgenoten in de directe omgeving, maak wat vaker een praatje en ontdek dat iedereen zich ongemakkelijk voelt tijdens deze pandemie en dat iedereen , net als ik, hoopt op een snelle vondst van een afdoende vaccin.

Ik leer door dit alles ook kleine dingen zoals die ontmoetingen meer te waarderen. Ik leer ook dat de vanzelfsprekendheid waarmee we altijd met elkaar zijn omgegaan in deze tijden een zorgvuldiger houding van mij verlangt. Omdat het mes altijd aan twee kanten snijdt is een wat gematigder opstelling in het sociale verkeer op dit moment wel het beste wat je als individu kunt doen.

Dus sociale afstand op anderhalve meter is geen straf maar een veiligheidsgift aan de ander.

In deze halve lockdown niet naar de kroeg of restaurant is geen straf maar een veiligheidsgift aan de ander. Als je wilt bijdragen aan de verlichting van deze zware tijden voor horeca ondernemers bestel dan wat vaker een afhaalmaaltijd bij de ondernemers. Als ze failliet gaan zijn ze ook voorgoed weg uit de sociale context waarin we na corona toch ook weer op zoek zullen gaan naar mooie plekken om gezellig vertier te vinden. Dus alle beetjes helpen.

In de openbare overdekte ruimtes een mondkapje dragen is geen straf maar een veiligheidsgift aan de ander, de mensen die in de winkels werken, de mensen die in de winkels winkelen. “ De grote valkuil voor ons allemaal is dat we ons mee laten sleuren in negativiteit, ook of misschien wel juist in het openbare debat erover. Polariseren is hier niet constructief meer, samen optrekken met eenzelfde doel en verlangen juist wel.

We all benefit” is nog nooit eerder zo levensbelangrijk geweest als deze dagen en dan heb ik het niet over een verzekering maar iets veel belangrijkers, onze gezondheid. Dus laten we onze mondkapjes dan ook maar met trots dragen. Er zijn al genoeg leuke ontwerpen en het is een uitgelezen kans om een statement te maken voor gezond gedrag.