Algemene beschouwingen

De eerste spreker kreeg voldoende spreektijd maar was feitelijk bezig om zijn rechtszaak nog eens dunnetjes over te doen. Zijn nood klagend over de gang van zaken en dat hij met de rechtszaak al 6 jaar onder een vergrootglas lag stond meneer Wilders de kamer te woord. Gelardeerd met kwetsende opmerkingen richting Marokkanen en de rechterlijke macht zette hij beide groepen weg als mislukt,en verklaarde hij en passant de rechtsstaat failliet. In het nationale huis van de democratie mocht hij het allemaal zeggen. Je moet het maar durven. Niet een keer, niet twee keer maar soms wel drie keer herhaalde hij zijn opmerkingen, zijn quotes en zijn invallen. Ik heb gekeken naar ruim 40 minuten interrupties die steeds vakkundig werden omgedraaid tot verlenging van zijn spreektijd waarbij hij handig weer eens een riedeltje herhaalde , soms er een schepje bovenop deed. Dappere pogingen vanuit de oppositiebankjes om de heer Wilders tot genuanceerdere uitspraken te verleiden liepen steevast stuk op de rotsen van zijn onwankelbaar geloof in zijn eigen gelijk. Mij bekroop het gevoel van doen te hebben met een persoon die door zijn onvrijwillige isolatie van ruim 16 jaar (op zich al erg genoeg) het contact met het Nederland van vandaag is kwijt geraakt. In een andere context zou al snel de conclusie getrokken worden dat de persoon in kwestie ‘raaskalt’ , ‘fulmineert’ of anderszins problemen heeft met de realiteit van alle dag. Hij weet zich echter nog steeds gesteund door een grote groep kiezers wiens onderbuikgevoelens hij weer feilloos in het parlement weet neer te leggen. Er is een groot ‘maar’ in deze opstelling. Als er wordt doorgevraagd door bijvoorbeeld meneer Klaver over hoe ze samen de discriminatie in Nederland een halt toe zullen gaan roepen geeft Wilders niet thuis maar gebruikt de handreiking enkel om nogmaals zijn litanie te herhalen. Wanneer de heer Klaver hem confronteert met de gevolgen van zijn toonzetting in dit debat en vraagt wat protesterende mensen moeten doen als handhavers opdrachten geven tijdens protsten. Moeten ze die dan opvolgen of moeten ze dan niet luisteren. Dan geeft meneer Wilders niet thuis. Hij verandert van onderwerp en buigt terug naar zijn eigen verhaal. Enkele termen die nu gemeengoed zijn geworden in zijn electoraat zullen ongetwijfeld zijn: ”Te walgelijk voor woorden”, “Failliete rechtstaat”, “klassenjustitie”, “Corrupte rechtspraak’ “Partijdige rechters” en “Linkse kerk”.

Diezelfde staat , door hem zo enorm bekritiseerd beveiligd hem nu al ruim 16 jaar. Triest genoeg dat dat nodig is maar door eenzelfde boodschap anders te formuleren zou er een hoop meer mogelijk zijn schat ik zo in. De onwellevendheid van de sociale media manifesteerde zich hier in de vorm van een vleesgeworden volksvertegenwoordiger die door zijn manier van spreken geen kant meer op kan zonder beveiliging. (Triest genoeg dat het nodig is.)

Diezelfde staat, door hem zo bekritiseerd en weggezet zoals vandaag geeft hem wel alle ruimte om zijn zegje te doen in het huis van de democratie. De Heer Wilders werpt zich op als premier bij de komende verkiezingen. Die ambitie heeft hij . Hij wil dus premier worden van een land en een staat waartegen hij vandaag wel erg hard heeft geageerd. Gesteld dat ik op hem zou stemmen, (wat ik niet doe) wat voor premier krijg ik dan straks?