Gitaar

Ik zou Zeventien worden en mijn moeder vroeg me. “Wat wil je graag voor je verjaardag hebben jongen?”

Mijn antwoord was even kort als helder. “Gitaar Mam.” Ik hoefde niks anders. Geen andere cadeau, geen opsplitsing van dat ene grote cadeau in nutteloze kleine aparte onderdelen. Nee gewoon een gitaar. Geen duur ding gewoon zo’n nylonsnarig beginners exemplaar. Dat cadeau heeft mijn leven voorgoed veranderd. Ik kreeg een studiegitaartje,gekocht bij muziekwinkel ‘Van Leest’ in Eindhoven. Ja ik ben van geboorte een Brabander en dus een reserve Belg. Laat dat maar direct gezegd zijn. Die gitaar heeft me aangezet tot het leren spelen van dat instrument en tot het schrijven van liedjes. Naspelen, zoals veel leeftijdsgenoten deden vond ik maar niks. Ik vond het een vorm van meeliften op de kunst en kunde van anderen. Hoewel later bij mij het inzicht kwam dat je van naspelen van bestaand materiaal ook ontzettend veel kunt leren. Nee, ik leerde mezelf gitaarspelen, zocht uit hoe de meest gebruikte grepen gespeeld moesten worden en verder fröbelde ik het zelf allemaal uit. Intussen schoven de onderwerpen van mijn teksten op van de gebruikelijke puber thema’s richting het werkelijke leven zoals dat zich aan mij ontvouwde. Er gingen mensen dood, Er gingen liefdes verloren en de gezondheid was niet meer vanzelfsprekend. Kortom levenservaring nam toe en diende meer als bron voor liedteksten. De gitaar is gebleven. Altijd, gaat ook nooit meer weg. De lijnen van de klankkast zijn in mijn geheugen gegrift evenals de toets en waar elke noot te vinden is. Nog steeds speel ik het liefst op gevoel. Dat ik daarbij een beperkt muzikaal idioom heb waaruit ik put, het zij zo. En toch…. ontdek ik steeds weer nieuwe melodielijnen of muziekschema’s ondanks mijn beperktheid. Ik weet heus wel dat je met een gedegen muzikale opleiding veel meer wegen tot je beschikking hebt om je muziek vorm te geven maar als ik speel, wanneer ik speel komt het uit mijn hart en uit mijn ziel. Volgens mij leer je dat op geen enkele muziekopleiding. Ik las zo vaak in interviews met muzikanten dat ze op de opleiding te technisch de muziek moesten benaderen en dat het stromen van de ziel als het ware langzaam blokkeerde. De gitaar in kwestie is inmiddels ter ziele, heeft het niet overleefd. Tot drie keer toe brak de kop af nadat hij voor de zoveelste keer ongelukkig ten val kwam. En sinds mijn vader er niets meer is kon het ook niet meer gerepareerd worden.

Inmiddels heb ik een leuke set gitaren die ik tot mijn kennissenkring mag rekenen. Variax, Yamaha, Duesenberg, Ibanez, Alhambra. Kortom keus genoeg maar één gitaar blijft toch favoriet. Die ene acoustische Spaanse Alhambra gitaar die zo lijkt op dat oude beestje dat al jaren geleden in stukken in de container is verdwenen. Onlangs liet ik een zangbalk nog eens vastlijmen. Nu klinkt het instrument weer loepzuiver en speelt heerlijk.

Mijn teksten spreken tegenwoordig ook voor zichzelf en dat is een goede ontwikkeling.

Maak haast met de vrede
Zei hij in mijn droom
Word een brenger van gerechtigheid
Heb je naaste liever
Of ik stuur een splijter van de zee
En dan kom ik met hen mee
Of laat hen over water lopen
Europa zet je deuren open
Zei hij in mijn droom

Geef van jullie overvloed
Die je kreeg van mij
Maar gooi de deur niet dicht
Dat deed ik nooit bij jou
Zei hij in mijn droom

En toen ik wakker was geworden
Bleek de werkelijkheid
Voor alle vluchtelingen
De ergste nachtmerrie te zijn

Maak dus haast met de vrede
Bewerk de gerechtigheid
Heb je naaste liever
Deel van wat je hebt
Maar laat het meer zijn
dan die schrale hoop op leven
Meer zijn dan een wisse dood
Meer zijn dan een bed
een bad
een brood



Maak haast met de vrede
Zei een stem in mij
Word een brenger van gerechtigheid
Heb je naaste liever
Of stuur een splijter van de zee
En ga dan met hen mee
Of laat hen over water lopen
Europa zet je deuren open
Zei een stem in mij

Geef van jullie overvloed
Die je kreeg van mij
Maar gooi de deur niet dicht
Dat deed men nooit bij jou
Zei een stem in mij

En toen ik wakker was geworden
Bleek de werkelijkheid
Voor alle vluchtelingen
De ergste nachtmerrie te zijn

Maak dus haast met de vrede
Bewerk de gerechtigheid
Heb je naaste liever
Deel van wat je hebt
Maar laat het meer zijn
dan die schrale hoop op leven
Meer zijn dan een wisse dood
Meer zijn dan een bed
een bad
een brood