‘Ontspullen’

Je kent ze misschien wel van die winkels met allerlei sfeerverrijkende spulletjes voor in huis.

Houten borden,flanellen dekentjes,zwarte draadconstructies waarin een waxinelichtje gehangen kan worden. Kunstzinnig vaasjes. Houten bankjes,stoeltjes,rekjes,Alles in bedekte beige tinten vooral. Zilveren kaarsenstandaards, Zilveren fotolijstjes (alles is digitaal tegenwoordig, er wordt bijna geen foto meer op papier afgedrukt!) Koeienvellen,schapenvachten, kortharig,langharig. Om leuk op de grond te leggen voor de open haard of pelletkachel.

Bordjes,sleutelhangers en andere artikelen met van die obligate en goed bedoelde spreuken. Een dag niet gelachen is… Hé leukerd , Dikke zoen, Hoera, Ca Va, Jij laat me lachen.

Alles bedrukt op leuke Wenszakjes, Zeepdoosjes, Muurstickers, mooimakers,theelichtjes.

Het is allemaal van een troosteloze nietszeggendheid, ik wordt altijd plaatsvervangend depressief wanneer ik in zo’n winkel terecht ben gekomen. Ik ervaar het als een grote orgie van verspilling van grondstoffen want het grootse deel van deze zelfbenoemde nijverheid hebben we niet echt nodig maar dient enkel ter verstrooiing en bevrediging van onze kooplust. Het gaat niet om het hebben van deze artikelen maar om de uitzoekerij, het uren turen tussen alle beschikbare toei en de uiteindelijke aankoop van nog meer betekenisloze prullaria. Over een half jaar koopt men het boek “Opgeruimd” van Marie Kondo om op die manier verantwoord het ‘ontspullen’ in te zetten.

Ik hoop het van harte.