Mondhygienist

Voor velen altijd weer een terugkerend lastig moment. Het bezoek aan een tandartspraktijk. Voor je half jaarlijkse controle of voor een bezoek aan de mondhygiënist. Voor mij was vandaag weer zo’n dag. “Wanneer het pijnlijk is steekt u maar even de hand op meneer de Vries.” Die boodschap was even helder als simpel. Bij pijn gewoon je hand omhoog. Dat teken dat in sommige relaties als afspraak geldt om te zorgen dat pijngrenzen niet worden overschreden. Maar dat terzijde. Ik ben eerder laks in het maken van de afspraak dan dat ik het erg vervelend vind. Om eerlijk te zijn, dat beetje pijn tijdens het krabben,krassen en slijpen is ergens ook wel weer prettig. Na de behandeling weer naar buiten met een schoon, van tandsteen ontdaan, gebit is een luxe die ik niet zou willen missen. Ik heb wel te doen met hen die echt angst hebben ontwikkeld voor de tandarts. De paniek waarmee zij in de stoel moeten plaatsnemen lijkt me om echt radeloos van te worden. Ik prijs me gelukkig dat ik die angst gelukkig niet ken. Over een half jaartje weer. Tot die tijd weer goed mijn tanden blijven poetsen. Maar dat wist ik al. Fijne dag allemaal.