Hij kijkt naar de lucht
staat te wachten op het manna
maar beseft nog niet
dat hij zelf een stap moet zetten
hij beweegt dan wel het brood
als teken van een offer
maar verzuimt nog steeds
zijn ongerechtigheden
weg te doen
Hij kan in 40 dagen
vasten tot hij niets meer weegt
en tegelijkertijd als een onhandig kind
God voor de voeten blijven lopen
zo kan het eeuwen duren
eer de Messias komt
dat God de hemel scheurt
en alles openzet
omdat er in zijn eigen handelen
nog steeds niets essentieels gebeurt
een ongekende overgave
onvoorwaardelijke trouw
een volmondig schuld erkennen
blijft vooralsnog onuitgesproken
hij krijgt het niet over zijn lippen
kom nooit verder dan “Ontferm u Heer.”
en met dat ingesleten idioom
komt hij maar amper
tot de drempel van Zijn troon.
Zijn tijd is enkel maar een schuivend venster.
Zijn liefde is niets anders
dan een open deur.
Terwijl de werkelijke bevrijding
ligt besloten in het lijden en verzoenend sterven. . .
. . . in het opstaan van Zijn Zoon.
De Schrijvende Hollander 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.