
Vandaag was ik mijn handen in vuur.
Tel ik mijzelf af van volwassen naar bejaard
en hoop op ieder uur de klok te horen slaan.
Die mij de tijd aanreikt.
Zodat ik weet hoe lang ik,
vanaf nu, nog heb te gaan
Ik sleur me aan mijn eigen haar
uit dit zelfgedolven graf.
Die verdoemde kuil waar ik eens
voorgoed in zal liggen.
Ik moet er niet aan denken, doe dat toch elke dag
Kan het gewoon niet laten ,ben zo benieuwd hoe de mensen
dan, over mij zullen praten.
Ja, van de doden niets dan goeds.
Of meer van dat soort onzin.
Intussen leeft men langs elkaar of nog wel samen
maar in grote onmin.
Vandaag was ik mijn handen in vuur.
Ik brand mezelf op tot de laatste vlam.
En als er nu nog iemand is die roken wil
Ik heb wel een vuurtje de rest kan me niet schelen
laat me voortaan koud.
Hier rook maar op.
Burnout.

Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.