Schuldgevoel kan hoogmoedig zijn.

Gods Genade is het tegenover van mijn hoogmoed

Om zuiver voor mijn God te staan
moet ik door diepe dalen gaan
het is een zoektocht in je eigen ziel
terwijl ik bij herhaling kniel

Mijn gebed is vaak vertroebeld
door hetgeen ik zelf wens.
Soms vraag ik om vergeving
maar voel ik geen berouw
en hierin blijf ik zondig mens

mij is geleerd mijn slechtheid te beleven
voor de ogen van de Heer
zodat wanneer ik mijzelf nietig en nietswaardig voel
God wel naar mij zal willen omzien

Maar zelfs die gevoelens zijn niets anders dan ijdeltuiterij
omdat ik mij in deze staat verexcuseer en mijn geweten sus
alsof ik met die gedachten God nog kan vermurwen .

Hoe radicaal omgekeerd is Zijn liefde en Genade
Zijn genade is het tegenover van mijn hoogmoed
omdat God van een totaal andere orde is
voor mensen bijna niet te vatten.
Inderdaad zie ik als in een spiegel in raadselen
Eigenlijk zien we nog maar een kleine afschaduwing van God zoals Hij werkelijk is.

Wanneer ik me concentreer op het beeld van Jezus aan het kruis
komen al deze existentiële vragen samen in dat ene punt daar op die schedelplaats
in ruimte, tijd en eeuwigheid
daar op die oude berg werd de mensheid werkelijk bevrijdt.



Als het waar is dat God ,door Zijn Geest , het zelf is die in mijn gebeden spreekt en vraagt en looft en prijst, dan is het feit dat hij mij waardig acht als een kanaal te mogen dienen al prijzenswaardig genoeg.

Ik ben niet van mijzelf maar van Hem en mijn bestaan doet er toe, in zoverre dat Hij spreekt door mijn stem, dat Hij streelt ,door mijn handen,dat Hij liefheeft door mijn liefde voor mijn medemens,mijn vrouw,mijn kind. Zoals Hij het heeft bedoeld vanaf het allereerst begin. Toen Hij het universum,deze wereld schiep.